ڪبیت سوائيے ڀائي گرداس جي

صفحو - 202


ਪਸੂ ਖੜਿ ਖਾਤ ਖਲ ਸਬਦ ਸੁਰਤਿ ਹੀਨ ਮੋਨਿ ਕੋ ਮਹਾਤਮੁ ਪੈ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਪ੍ਰਵਾਹ ਜੀ ।
pasoo kharr khaat khal sabad surat heen mon ko mahaatam pai amrit pravaah jee |

هڪ جانور سائو گاهه ۽ گاهه کائيندو آهي. هو رب جي ڪلام جي سڀني علمن کان بيزار آهي. ڳالهائڻ جي سگهه جي ڪري، امرت جهڙو کير ڏئي ٿو.

ਨਾਨਾ ਮਿਸਟਾਨ ਖਾਨ ਪਾਨ ਮਾਨਸ ਮੁਖ ਰਸਨਾ ਰਸੀਲੀ ਹੋਇ ਸੋਈ ਭਲੀ ਤਾਹਿ ਜੀ ।
naanaa misattaan khaan paan maanas mukh rasanaa raseelee hoe soee bhalee taeh jee |

انسان پنهنجي زبان سان ڪيترن ئي قسمن جا طعام کائي ٿو ۽ لطف اندوز ٿي ٿو، پر هو تڏهن ئي قابل تعريف ٿئي ٿو، جڏهن سندس زبان رب جي نالي جي مٺائي سان مٺي ٿئي.

ਬਚਨ ਬਿਬੇਕ ਟੇਕ ਮਾਨਸ ਜਨਮ ਫਲ ਬਚਨ ਬਿਹੂਨ ਪਸੁ ਪਰਮਿਤਿ ਆਹਿ ਜੀ ।
bachan bibek ttek maanas janam fal bachan bihoon pas paramit aaeh jee |

انساني زندگيءَ جو مقصد آهي ته هن جي نالي جي مراقبي ۾ پناهه وٺي. پر سچي گروءَ جي تعليمات کان غافل انسان بدترين قسم جو جانور آهي.

ਮਾਨਸ ਜਨਮ ਗਤਿ ਬਚਨ ਬਿਬੇਕ ਹੀਨ ਬਿਖਧਰ ਬਿਖਮ ਚਕਤ ਚਿਤੁ ਚਾਹਿ ਜੀ ।੨੦੨।
maanas janam gat bachan bibek heen bikhadhar bikham chakat chit chaeh jee |202|

جيڪو سچي گروءَ جي تعليم کان بيزار آهي، سو دنيا جي آسائشن جي ڳولا ۾ ڀٽڪي ٿو ۽ انهن جي حاصلات لاءِ پريشان رهي ٿو. هن جي حالت خطرناڪ زهريلي نانگ وانگر آهي. (202)