سچي گروءَ کي پنهنجي اکين سان ڏسي، سچي گرو جو عقيدتمند سک، خدائي علم حاصل ڪري ٿو. گرو گرو جي نظر ۾ ذهن جي توجه ڏيڻ سان، انسان دنيا جي خوشين کي ڏسڻ کان آزاد ٿي ويندو آهي.
جڏهن نام سمرن جو آواز ڪنن ۾ داخل ٿئي ٿو، ته گرو جي شاگرد جي توجه جي صلاحيت ٻين آوازن ۽ طريقن کان ڦري ٿي. گروءَ جي ڪلام جي خوشبوءِ ايتري ته مافوق الفطرت آهي، جو نڙيءَ مان نڪرندڙ بوءِ ٻين سڀني کان خالي ٿي وڃي ٿي.
مراقبي جي عمل ڪندڙ جي زبان نام سمرن جي لذت ۾ مشغول ٿي ويندي آهي ۽ دنيا جي ٻين سڀني ذائقن کان بيزار ٿي ويندي آهي. اهي هٿ جڏهن ڇُهڻ ۽ محسوس ڪرڻ جي صلاحيت رکن ٿا ته اُن اَچڻ رب کي دنيا جي پتلي ڇهڻ جي تاثرات کان آزاد ٿي وڃن ٿا.
گروءَ جي طرف متوجهه ماڻهوءَ جا پير سچي گروءَ جي راهه تي هلن ٿا. اهي ٻئي طرف سفر ڪرڻ يا وڃڻ ڇڏي ڏين ٿا. هن لاءِ هن جي محبوب رب سان ملڻ جي اڪيلائي بي مثال ۽ شاندار آهي. (279)