سک جيڪو پنهنجي گرو جي خدمت ۾ رهي ٿو، جنهن جو ذهن هن جي تعليمات ۾ مشغول آهي، جيڪو رب کي ياد ڪري ٿو. سندس عقل تيز ۽ تيز ٿي ويندو آهي. جيڪو هن جي ذهن ۽ روح کي گرو جي علم جي روشني سان روشن ڪري ٿو.
گرو جي لفظ سان گڏ يادگيري ۾ رهڻ، سڀني کي هڪجهڙائي ڏسڻ ۽ علاج ڪرڻ سان، هو پنهنجي روح ۾ خدائي روح جو تجربو ڪري ٿو. خدا جي ڪلام ۾ پنهنجي ذهن جي وابستگي سان، هو بي خوف رب جي نام سمرن جو عملي بڻجي وڃي ٿو.
هن اتحاد ذريعي هڪ گرو-باشعور شخص آزاديءَ حاصل ڪري ٿو، اعليٰ روحاني رياست. ان کان پوءِ هو دائمي آرام ۽ سڪون جي حالت ۾ آرام ڪري ٿو ۽ خوشيءَ واري ماحول ۾ زندگي گذاري ٿو.
۽ خدائي ڪلام کي پنهنجي ياد ۾ سمائڻ سان، گرو باشعور انسان رب جي محبت ۾ رهندو آهي. هو هميشه لاءِ خدائي امرت جو مزو وٺندو آهي. تڏهن هن جي ذهن ۾ رب لاءِ حيرت انگيز عقيدت پيدا ٿئي ٿي. (62)