ڪبیت سوائيے ڀائي گرداس جي

صفحو - 223

ਮਨ ਮ੍ਰਿਗ ਮ੍ਰਿਗਮਦ ਅਛਤ ਅੰਤਰਗਤਿ ਭੂਲਿਓ ਭ੍ਰਮ ਖੋਜਤ ਫਿਰਤ ਬਨ ਮਾਹੀ ਜੀ ।

man mrig mrigamad achhat antaragat bhoolio bhram khojat firat ban maahee jee |

انسان جو ذهن تيز ڊوڙندڙ هرڻ جهڙو آهي، جنهن جي اندر ۾ نام جهڙي مشڪ آهي. پر هو مختلف شڪنن ۽ بدگمانين جي ڪري ان کي جنگل ۾ ڳوليندو رهي ٿو.

ਦਾਦਰ ਸਰੋਜ ਗਤਿ ਏਕੈ ਸਰਵਰ ਬਿਖੈ ਅੰਤਰਿ ਦਿਸੰਤਰ ਹੁਇ ਸਮਝੈ ਨਾਹੀ ਜੀ ।

daadar saroj gat ekai saravar bikhai antar disantar hue samajhai naahee jee |

ڏيڏر ۽ ڪنول جو گل هڪ ئي تلاءَ ۾ رهن ٿا پر ان جي باوجود ڏيڏر جهڙو ذهن ڪنول کي ائين نٿو سڃاڻي ڄڻ هو ڪنهن پرديسي ملڪ ۾ رهي ٿو. ڏيڏر کائي ٿو، ڪنول جي گل کي نه. ذهن جي اها حالت آهي جنهن کي نام امرت جي گڏيل وجود جي خبر ناهي

ਜੈਸੇ ਬਿਖਿਆਧਰ ਤਜੈ ਨ ਬਿਖਿ ਬਿਖਮ ਕਉ ਅਹਿਨਿਸਿ ਬਾਵਨ ਬਿਰਖ ਲਪਟਾਹੀ ਜੀ ।

jaise bikhiaadhar tajai na bikh bikham kau ahinis baavan birakh lapattaahee jee |

جيئن نانگ ڪڏهن به پنهنجو زهر نه وهائي، جيتوڻيڪ هو صندل جي وڻ جي چوڌاري ويڙهيل رهي ٿو، اهڙيءَ طرح ان ماڻهوءَ جو به اهو حال آهي، جيڪو پاڪ جماعت ۾ به پنهنجو زهر نه وهائي.

ਜੈਸੇ ਨਰਪਤਿ ਸੁਪਨੰਤਰ ਭੇਖਾਰੀ ਹੋਇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਗਤ ਮੈ ਭਰਮ ਮਿਟਾਹੀ ਜੀ ।੨੨੩।

jaise narapat supanantar bhekhaaree hoe guramukh jagat mai bharam mittaahee jee |223|

اسان جي ويڙهيل ذهن جي حالت اهڙي آهي، جيڪا ڪنهن بادشاهه جي خواب ۾ فقير بڻجي وڃي. پر گروءَ جي هڪ سک جو ذهن نام سمرن جي طاقت سان سندس سڀ شڪ ۽ شبهات دور ڪري ٿو ۽ پنهنجي نفس کي سڃاڻي، هڪ با مقصد، مطمئن ۽ خوش زندگي گذاري ٿو.

اشاريه (1 - 675)

کبیت سوئے صفحو: 1 - 675