جيڪڏهن سچي گروءَ جي هڪ جھلڪ ڪنهن شاگرد کي اهڙي حالت ۾ نه موڙيندي آهي، جيڪا هڪ ٿلهي جيان آهي، جيڪو پاڻ کي پنهنجي پياري چراغ جي آڏو قربان ڪرڻ لاءِ تيار هوندو آهي، ته پوءِ ان کي گروءَ جو سچو شاگرد نٿو چئي سگهجي.
سچي گروءَ جا سُريلا ڪلام ٻڌي، جيڪڏهن ڪنهن شاگرد جي حالت ان هرڻ جهڙي نه ٿي وڃي، جيڪا گهنڊ هرڻ جي آواز تي ترس ۾ اچي وڃي، ته پوءِ هن پنهنجي اندر ۾ رب جو نالو نه وٺي، پنهنجي قيمتي زندگي برباد ڪري ڇڏي.
سچي گروءَ کان ”نام“ جي حاصلات لاءِ جيڪڏهن ڪو شاگرد سچي گروءَ سان مڪمل ايمان سان نه ٿو ملي، جيئن مينهن جو پکي سواتي جي بوند لاءِ تڙپندو آهي، ته پوءِ هن جي ذهن ۾ سچي گروءَ لاءِ نه ڪو يقين هوندو آهي ۽ نه ئي هو. سندس وفادار پيروڪار هئڻ.
سچي گرو جو هڪ عقيدتمند شاگرد پنهنجي ذهن کي خدائي ڪلام ۾ مشغول ڪري ٿو، ان تي عمل ڪري ٿو ۽ سچي گرو جي پياري گود ۾ تري ٿو جيئن مڇي پاڻيءَ ۾ خوشيءَ ۽ سڪون سان ترندي آهي. (551)