جيئن ته خام پارو کائڻ ۾ تمام گهڻو نقصانڪار آهي پر جڏهن ان جو علاج ۽ عمل ڪيو وڃي ته اهو کائڻ لائق ۽ ڪيترن ئي بيمارين جي علاج لاءِ دوا بڻجي وڃي ٿو.
تنهنڪري ذهن کي گرو جي حڪمت جي لفظن سان علاج ڪرڻ گهرجي. انا ۽ وڏائي کي ختم ڪري، پوءِ ڀلائي ڪرڻ سان ٻين بڇڙن کي گهٽائي ٿو. اهو برائي ۽ بدڪار ماڻهن کي بڇڙن ڪمن کان آزاد ڪري ٿو.
جڏهن ڪو ذليل ماڻهو به درويش جي جماعت ۾ شامل ٿئي ٿو ته هو به ائين ئي اعليٰ ٿي وڃي ٿو جيئن چوني جي پتيءَ سان شامل ٿيڻ تي ۽ ٻيا اجزا سهڻا ڳاڙها رنگ پيدا ڪندا آهن.
پوءِ ڇا چئن طرفن ۾ ڀڄندڙ بنيادي ۽ ٻرندڙ ذهن، سچي گرو جي پاڪ پيرن جي پناهه ۾ اچي ۽ مقدس مجلس جي برڪت سان خوشگوار روحاني حالت ۾ جذب ٿي ويندو. (258)