سچي گرو جي پناهه وٺڻ ۽ رب جي نالي تي غور ڪرڻ سان، بڇڙن کان آلوده ذهن آئيني وانگر صاف ٿي ويندو آهي.
ذهن ۽ ذهانت جي اثر هيٺ، رنگيني رکڻ. پکيءَ وانگر چنچل اکين ۾ گروءَ جي تعليمات، شعور رب العالمين ۾ سمائجي وڃي ٿو، جيڪو ذات پات کان سواءِ، مايا جي عيب کان پري ۽ سمنڊن ۽ ديس ۾ رهندڙ آهي.
رب جو اهڙو آسماني تصور، (عڪس) بيشمار شڪن کي ختم ڪرڻ جي قابل آهي، خرابين ۽ نيڪين کي تباهه ڪندڙ ماڻهو جيڪو ڄمڻ ۽ موت جي چڪر ۾ آهي. اهو پنجن دشمنن ۽ انهن جي چالن کي پڻ ڀڃي ٿو.
گروءَ جو شعور رکندڙ شخص، سڀني جاندارن ۾ مامون کان سواءِ رب جي روشنيءَ کي پکڙيل ڏسي ۽ انسانذات جي خدمت ڪندي، بي پرواهه رب وانگر ٿي پوي ٿو. مايا جي وابستگي کي ڇڏي، هو پاڻ کي قبر جي خرابين کان بچائي ٿو ۽ پاڻ کي پاڪ ۽ صاف ڪري ٿو.