اي دوستو! اهو اعليٰ آهي جيڪو ڪنهن کي به ٺڳي نٿو سگهي. اُهو اٽل آهي، جنهن پنهنجي طاقت سان سڄي دنيا کي پنهنجي تابع ڪيو آهي، تون ڪهڙي امرت سان مٿس عاشق ٿي سگهين ٿو؟
اي دوستو! جنهن کي سنڪ، سناندن ۽ جن برهما تي غور ڪيو آهي، تنهن جو به احساس نه ٿيو آهي، تنهن کي ڪهڙي سينگار ۽ سينگار تنهنجي طرف راغب ڪيو آهي؟
اي دوستو! جنهن رب جي ساراهه مختلف لفظن ۾ ويد ۽ شيشناگ ڪري رهيا آهن، تنهن جي ڪهڙي خوبي هن کي تنهنجي ساراهه ڳائڻ تي مجبور ڪيو آهي؟
جنهن خدا کي معبود، انسان ۽ ناٿ نه مليا آهن، جن بيحد محنت ڪئي آهي، تنهن کي ڪهڙي محبت توکي ڳوليو آهي؟ (647)