پاڪ جماعت ۾ نام سمرن جي مشق ڪندي ۽ ساهه کي ڦيرائيندي، هوا جهڙو چمڪندڙ ذهن جيڪو مڇيءَ وانگر تمام تيز آهي، ڏهين صوفي دروازي تي پهچي ٿو جتي هو پاڻ کي لفظن ۽ شعور جي دائمي اتحاد ۾ مشغول ڪري ٿو. هن کي نه آهي
۽ ساڳيءَ طرح، فلسفو پٿر وانگر دائمي مراقبي جي ڪري، جنهن ۾ هو بغير ڪنهن شعوري ڪوشش جي مشغول رهي ٿو، هو پاڻ کي سڃاڻي ٿو. جنهن حالت ۾ ذهن خدا جي طرف مائل هوندو آهي، تڏهن رب جي نالي جي روشني ظاهر ٿيندي آهي.
مضبوط خدا جي طرف متوجه روح جي اها حالت، هو اڻڄاتل موسيقي جي سريلي آوازن کي ٻڌندو آهي ۽ ٽرنس جي حالت ۾ رهي ٿو.
اهو تجربو جيڪو جسم جي ڏهين افتتاح ۾ محسوس ڪيو وڃي ٿو، ان جي روشني حيرت انگيز ۽ شاندار آهي. صوفياتي ڏهين دروازي ۾ ذهن جو رهڻ عجيب ايمان آهي. (251)