جڏهن هڪ گرو-باشعور ماڻهو پنهنجي گرو سان هم آهنگي ۾ رهي ٿو، ته هن جو ذهن خدا جي ياد ۾ جذب ٿي وڃي ٿو. پوءِ هو سمجهي ٿو ته سڀئي روپ اصل ۾ هن جا روپ آهن.
۽ جڏهن هو هن سان پنهنجو تعلق قائم ڪري ٿو، تڏهن هن کي پنهنجي نالي جي مراقبي ذريعي احساس ٿئي ٿو ته بي ترتيب رب پنهنجو پاڻ کي مختلف روپن ۽ شڪلين ۾ ظاهر ڪيو آهي.
سچي گرو سان هڪ عقيدتمند سک جو اتحاد هن کي خدمت ۽ احسان جو رويو ڏئي ٿو ۽ هو هن جي خدمت ۾ حاضر ٿيڻ جي خواهشمند آهي. ان کان پوء هو محبت جي عقيدت ۽ خدا جي عڪاسي جي ڪردار کي ترقي ڪري ٿو.
هڪ خدا-باشعور شخص ۽ سندس سچو گرو جي اتحاد جي حالت شاندار ۽ حيرت انگيز آهي. ٻي ڪا به رياست ان جي برابر نه ٿي سگهي. هو لامحدود وقت سلام جو لائق آهي، بار بار. (51)