గురుభక్తి కలిగిన వ్యక్తి తన గురువుతో సామరస్యంగా జీవించినప్పుడు, అతని మనస్సు భగవంతుని స్మరణలో లీనమవుతుంది. అప్పుడు అన్ని రూపాలు నిజానికి తన స్వరూపాలే అని తెలుసుకుంటాడు.
మరియు అతను అతనితో తన సంబంధాన్ని ఏర్పరుచుకున్నప్పుడు, నిరాకారుడైన భగవంతుడు వివిధ రూపాలు మరియు ఆకారాలలో తనను తాను వ్యక్తపరిచాడని అతని నామాన్ని ధ్యానం చేయడం ద్వారా అతను గ్రహించాడు.
నిజమైన గురువుతో అంకితభావంతో కూడిన సిక్కుల కలయిక అతనికి సేవా దృక్పథాన్ని మరియు దయను కలిగిస్తుంది మరియు అతను తన సేవలో అందుబాటులో ఉండాలని కోరుకుంటాడు. అప్పుడు అతను ప్రేమపూర్వక భక్తి మరియు దైవిక ప్రతిబింబం యొక్క లక్షణాన్ని అభివృద్ధి చేస్తాడు.
భగవంతుని స్పృహ కలిగిన వ్యక్తి మరియు అతని నిజమైన గురువు యొక్క ఐక్యత యొక్క స్థితి అద్భుతమైనది మరియు ఆశ్చర్యకరమైనది. మరే రాష్ట్రమూ దానికి సమానం కాదు. అతను అనంతమైన కాలానికి, మళ్లీ మళ్లీ నమస్కారానికి అర్హుడు. (51)