నేను మనోజ్ఞుడైన సాధకుడను ఆకర్షణీయమైన రూపాలు లేనివాడిని, గురువు యొక్క సిక్కులుగా భావించబడే ఉన్నత కులానికి చెందినవాడిని కాను, నామ్ యొక్క సద్గుణాలు లేకుండా, గురువు యొక్క జ్ఞానం లేనివాడిని, ఎటువంటి ప్రశంసనీయ లక్షణాలు లేనివాడిని, దుర్గుణాల వల్ల దురదృష్టవంతుడను, గురు సేవకు దూరమయ్యాను.
నేను ధ్యానం లేకుండా, శక్తి మరియు వివేకం లేని, గురువు యొక్క సేవ చేయనందున, చేతులు మరియు కాళ్ళు వక్రీకరించబడిన, నిజమైన గురువు యొక్క దయ మరియు దర్శనం లేకుండా ఉన్నాను.
నేను నా ప్రియతమ ప్రేమలో శూన్యంగా ఉన్నాను, గురువు బోధనలు తెలియవు, భక్తిహీనత, అస్థిరమైన మనస్సు, ధ్యాన సంపదలో పేదవాడిని మరియు ప్రకృతి యొక్క ప్రశాంతత కూడా లేకపోవడం.
నేను జీవితంలోని అన్ని అంశాల నుండి తక్కువ. నా ప్రియమైన వారిని సంతోషపెట్టడానికి నేను వినయంగా మారను. ఇన్ని లోపాలతో, ఓ నా నిజమైన గురూ! నీ పవిత్ర పాదాల ఆశ్రయాన్ని నేను ఎలా పొందగలను. (220)