మానవుడు ప్రాపంచిక ఆకర్షణలు మరియు ఆనందాలలో మునిగిపోతాడు, అతను ప్రేమను తెలుసుకోలేడు. చాలా కాలం అతని దృష్టి వేరే వాటిపై కేంద్రీకృతమై ఉంది, అతను తనను తాను గ్రహించలేడు.
(భగవంతుని త్యజించడం) ఎవరైనా ప్రాపంచిక విషయాల గురించి జ్ఞానాన్ని పొందడంలో బిజీగా ఉన్నంత కాలం, అతను ఆధ్యాత్మిక జ్ఞానం లేకుండా ఉంటాడు. ప్రాపంచిక సుఖాలలో నిమగ్నమై ఉన్నంత కాలం, దైవిక పదం యొక్క అస్పష్టమైన ఖగోళ సంగీతాన్ని వినలేరు.
గర్వంగా మరియు గర్వంగా ఉన్నంత కాలం, తనను తాను గ్రహించలేడు. నిజమైన గురువు భగవంతుని నామ అనుగ్రహంతో ఒక వ్యక్తికి దీక్ష ఇవ్వడు మరియు భగవంతుడిని ప్రాయశ్చిత్తం చేయడు, ఎవరైనా 'నిరాకార భగవంతుడిని' గ్రహించలేరు.
సర్వశక్తిమంతుడి జ్ఞానం నిజమైన గురువు యొక్క పవిత్రమైన పదాలలో ఉంది, అది అతని పేరు మరియు రూపం యొక్క వాస్తవికతకు దారి తీస్తుంది. తన నామంతో తన మనస్సును ఏకం చేయడం ద్వారా, వివిధ రూపాలలో ఉన్న భగవంతుడు ప్రత్యక్షమవుతాడు. (12)