ڪبیت سوائيے ڀائي گرداس جي

صفحو - 173


ਪ੍ਰੇਮ ਰਸ ਕੋ ਪ੍ਰਤਾਪੁ ਸੋਈ ਜਾਨੈ ਜਾ ਮੈ ਬੀਤੇ ਮਦਨ ਮਦੋਨ ਮਤਿਵਾਰੋ ਜਗ ਜਾਨੀਐ ।
prem ras ko prataap soee jaanai jaa mai beete madan madon mativaaro jag jaaneeai |

هو اڪيلو رب جي محبت جي عظمت جي تعريف ڪري سگهي ٿو جيڪو ان کي تجربو ڪري ٿو. اهو ڄڻ ته شرابي آهي جنهن کي دنيا چريو سمجهي ٿي.

ਘੂਰਮ ਹੋਇ ਘਾਇਲ ਸੋ ਘੂਮਤ ਅਰੁਨ ਦ੍ਰਿਗ ਮਿਤ੍ਰ ਸਤ੍ਰਤਾ ਨਿਲਜ ਲਜਾ ਹੂ ਲਜਾਨੀਐ ।
ghooram hoe ghaaeil so ghoomat arun drig mitr satrataa nilaj lajaa hoo lajaaneeai |

جهڙيءَ طرح ميدان جنگ ۾ زخمي ٿيل جنگجو پنهنجين اکين سان ڳاڙها ڳاڙها گهمي ڦري ٿو، تيئن هو دوستيءَ ۽ دشمنيءَ جي جذبي کي لتاڙي ٿو،

ਰਸਨਾ ਰਸੀਲੀ ਕਥਾ ਅਕਥ ਕੈ ਮੋਨ ਬ੍ਰਤ ਅਨ ਰਸ ਰਹਿਤ ਨ ਉਤਰ ਬਖਾਨੀਐ ।
rasanaa raseelee kathaa akath kai mon brat an ras rahit na utar bakhaaneeai |

خدا جي محبت ۾ رغبت رکندڙ شخص جي ڪلام ۾ امرت جهڙو آهي، جيڪو رب جي ناقابل بيان صفتن جي مسلسل تلاوت سبب آهي. هو خاموشي اختيار ڪري ٿو ۽ ٻين سڀني خواهشن کان آزاد آهي. هو ڪنهن سان به نه ڳالهائيندو آهي ۽ رب جي نالي جي مٺائي ۾ سڪندو رهندو آهي.

ਸੁਰਤਿ ਸੰਕੋਚ ਸਮਸਰਿ ਅਸਤੁਤਿ ਨਿੰਦਾ ਪਗ ਡਗਮਗ ਜਤ ਕਤ ਬਿਸਮਾਨੀਐ ।੧੭੩।
surat sankoch samasar asatut nindaa pag ddagamag jat kat bisamaaneeai |173|

هو پنهنجي سڀني خواهشن کي ڍڪي ڇڏيندو آهي. سندس تعريف ۽ توهين سڀ هڪجهڙا آهن. نام جي بيوقوفيءَ ۾ هن کي عجب ۽ عجائب جي زندگي گذاريندي ڏٺو وڃي ٿو. (173)