કબિત સવૈયે ભાઈ ગુર્દાસજી

પાન - 173

ਪ੍ਰੇਮ ਰਸ ਕੋ ਪ੍ਰਤਾਪੁ ਸੋਈ ਜਾਨੈ ਜਾ ਮੈ ਬੀਤੇ ਮਦਨ ਮਦੋਨ ਮਤਿਵਾਰੋ ਜਗ ਜਾਨੀਐ ।

prem ras ko prataap soee jaanai jaa mai beete madan madon mativaaro jag jaaneeai |

તે જ ભગવાનના પ્રેમ-અમૃતની મહાનતાની પ્રશંસા કરી શકે છે જે તેનો અનુભવ કરે છે. તે એક શરાબી જેવો જ છે જેને દુનિયા પાગલ ગણે છે.

ਘੂਰਮ ਹੋਇ ਘਾਇਲ ਸੋ ਘੂਮਤ ਅਰੁਨ ਦ੍ਰਿਗ ਮਿਤ੍ਰ ਸਤ੍ਰਤਾ ਨਿਲਜ ਲਜਾ ਹੂ ਲਜਾਨੀਐ ।

ghooram hoe ghaaeil so ghoomat arun drig mitr satrataa nilaj lajaa hoo lajaaneeai |

જે રીતે યુદ્ધના મેદાનમાં ઘાયલ થયેલો યોદ્ધો પોતાની આંખો લાલ કરીને ભટકતો હોય છે, તેમ તે મિત્રતા અને દુશ્મનાવટની લાગણીને છીનવી લે છે,

ਰਸਨਾ ਰਸੀਲੀ ਕਥਾ ਅਕਥ ਕੈ ਮੋਨ ਬ੍ਰਤ ਅਨ ਰਸ ਰਹਿਤ ਨ ਉਤਰ ਬਖਾਨੀਐ ।

rasanaa raseelee kathaa akath kai mon brat an ras rahit na utar bakhaaneeai |

ભગવાનના પ્રેમથી આસક્ત વ્યક્તિ ભગવાનના અવર્ણનીય લક્ષણોના નિરંતર પઠનને કારણે તેની વાણી અમૃત જેવી હોય છે. તે મૌન અપનાવે છે અને અન્ય તમામ ઈચ્છાઓથી મુક્ત છે. તે કોઈની સાથે વાત કરતો નથી અને ભગવાનના નામની મીઠાશનો આસ્વાદ લેતો રહે છે.

ਸੁਰਤਿ ਸੰਕੋਚ ਸਮਸਰਿ ਅਸਤੁਤਿ ਨਿੰਦਾ ਪਗ ਡਗਮਗ ਜਤ ਕਤ ਬਿਸਮਾਨੀਐ ।੧੭੩।

surat sankoch samasar asatut nindaa pag ddagamag jat kat bisamaaneeai |173|

તે પોતાની બધી ઈચ્છાઓને લપેટમાં રાખે છે. વખાણ અને અપમાન તેના માટે સમાન છે. નામના મૂર્ખમાં તે અજાયબીઓ અને અજાયબીઓનું જીવન જીવતો જોવા મળે છે. (173)

સૂચિ (1 - 675)

કબિત સવૈયે પાન: 1 - 675