કબિત સવૈયે ભાઈ ગુર્દાસજી

પાન - 577


ਜੈਸੇ ਤੌ ਪ੍ਰਸੂਤ ਸਮੈ ਸਤ੍ਰੂ ਕਰਿ ਮਾਨੈ ਪ੍ਰਿਐ ਜਨਮਤ ਸੁਤ ਪੁਨ ਰਚਤ ਸਿੰਗਾਰੈ ਜੀ ।
jaise tau prasoot samai satraoo kar maanai priaai janamat sut pun rachat singaarai jee |

જેમ સ્ત્રી પ્રસૂતિની પીડામાંથી પસાર થતાં સમયે તેના પતિને પોતાનો દુશ્મન માને છે, પરંતુ બાળકના જન્મ પછી, તે તેના પતિને ખુશ કરવા અને લલચાવવા માટે પોતાને ફરીથી શણગારવામાં અને શણગારવામાં વ્યસ્ત રહે છે,

ਜੈਸੇ ਬੰਦਸਾਲਾ ਬਿਖੈ ਭੂਪਤ ਕੀ ਨਿੰਦਾ ਕਰੈ ਛੂਟਤ ਹੀ ਵਾਹੀ ਸ੍ਵਾਮਿ ਕਾਮਹਿ ਸਮ੍ਹਾਰੈ ਜੀ ।
jaise bandasaalaa bikhai bhoopat kee nindaa karai chhoottat hee vaahee svaam kaameh samhaarai jee |

જેમ કોઈ રાજાના શુભચિંતકને કોઈ ભૂલ માટે જેલમાં નાખવામાં આવે છે અને છૂટા થવા પર એ જ દરબારી રાજાના સાચા શુભચિંતક તરીકે સોંપાયેલ કાર્ય કરે છે,

ਜੈਸੇ ਹਰ ਹਾਇ ਗਾਇ ਸਾਸਨਾ ਸਹਤ ਨਿਤ ਕਬਹੂੰ ਨ ਸਮਝੈ ਕੁਟੇਵਹਿ ਨ ਡਾਰੈ ਜੀ ।
jaise har haae gaae saasanaa sahat nit kabahoon na samajhai kutteveh na ddaarai jee |

જેમ ચોર પકડાય અને જેલમાં જાય ત્યારે તે હંમેશા વિલાપ કરતો હોય છે પણ તેની સજા પૂરી થતાં જ ફરી ચોરીમાં વ્યસ્ત રહે છે તે તેની સજામાંથી શીખતો નથી,

ਤੈਸੇ ਦੁਖ ਦੋਖ ਪਾਪੀ ਪਾਪਹਿ ਤ੍ਯਾਗ੍ਯੋ ਚਾਹੈ ਸੰਕਟ ਮਿਟਤ ਪੁਨ ਪਾਪਹਿ ਬੀਚਾਰੈ ਜੀ ।੫੭੭।
taise dukh dokh paapee paapeh tayaagayo chaahai sankatt mittat pun paapeh beechaarai jee |577|

તેવી જ રીતે, એક પાપી માણસ તેના દુ:ખ અને વેદનાઓને કારણે તેના દુષ્ટ કાર્યોને છોડી દેવા માંગે છે, પરંતુ સજાની સજાનો સમયગાળો પૂરો થતાં જ તે આ દુર્ગુણોમાં ફરી વળે છે. (577)