કબિત સવૈયે ભાઈ ગુર્દાસજી

પાન - 542

ਜੈਸੇ ਖਾਂਡ ਖਾਂਡ ਕਹੈ ਮੁਖਿ ਨਹੀ ਮੀਠਾ ਹੋਇ ਜਬ ਲਗ ਜੀਭ ਸ੍ਵਾਦ ਖਾਂਡੁ ਨਹੀਂ ਖਾਈਐ ।

jaise khaandd khaandd kahai mukh nahee meetthaa hoe jab lag jeebh svaad khaandd naheen khaaeeai |

જેમ સાકર, સાકર કહેવાથી વ્યક્તિ મોંમાં ખાંડનો મીઠો સ્વાદ અનુભવી શકતો નથી. જ્યાં સુધી સાકર જીભ પર રાખવામાં ન આવે ત્યાં સુધી તે તેનો સ્વાદ અનુભવી શકતી નથી.

ਜੈਸੇ ਰਾਤ ਅੰਧੇਰੀ ਮੈ ਦੀਪਕ ਦੀਪਕ ਕਹੈ ਤਿਮਰ ਨ ਜਾਈ ਜਬ ਲਗ ਨ ਜਰਾਈਐ ।

jaise raat andheree mai deepak deepak kahai timar na jaaee jab lag na jaraaeeai |

અંધારી રાતમાં દીવો, દીવો કહેતા દીવો પ્રગટાવ્યા સિવાય અંધકાર દૂર થતો નથી.

ਜੈਸੇ ਗਿਆਨ ਗਿਆਨ ਕਹੈ ਗਿਆਨ ਹੂੰ ਨ ਹੋਤ ਕਛੁ ਜਬ ਲਗੁ ਗੁਰ ਗਿਆਨ ਅੰਤਰਿ ਨ ਪਾਈਐ ।

jaise giaan giaan kahai giaan hoon na hot kachh jab lag gur giaan antar na paaeeai |

માત્ર જ્ઞાાન (જ્ઞાન) વારંવાર કહેવાથી જ્ઞાન પ્રાપ્ત થઈ શકતું નથી. તેનું નામ હૃદયમાં વસાવીને જ તે પ્રાપ્ત કરી શકાય છે.

ਤੈਸੇ ਗੁਰ ਧਿਆਨ ਕਹੈ ਗੁਰ ਧਿਆਨ ਹੂ ਨ ਪਾਵਤ ਜਬ ਲਗੁ ਗੁਰ ਦਰਸ ਜਾਇ ਨ ਸਮਾਈਐ ।੫੪੨।

taise gur dhiaan kahai gur dhiaan hoo na paavat jab lag gur daras jaae na samaaeeai |542|

એ જ રીતે સાચા ગુરુની એક ઝલક માટે વારંવાર પૂછવાથી, વ્યક્તિ સાચા ગુરુનું ચિંતન પ્રાપ્ત કરી શકતું નથી. આ ત્યારે જ શક્ય બને છે જ્યારે વ્યક્તિ સાચા ગુરુના દર્શનની પ્રખર ઇચ્છામાં આત્માને સમર્પિત કરે છે. (542)

સૂચિ (1 - 675)

કબિત સવૈયે પાન: 1 - 675