ಕಬಿತ್ ಸವಾಯೆ ಭಾಯಿ ಗುರುದಾಸ್ ಜಿ

ಪುಟ - 542

ਜੈਸੇ ਖਾਂਡ ਖਾਂਡ ਕਹੈ ਮੁਖਿ ਨਹੀ ਮੀਠਾ ਹੋਇ ਜਬ ਲਗ ਜੀਭ ਸ੍ਵਾਦ ਖਾਂਡੁ ਨਹੀਂ ਖਾਈਐ ।

jaise khaandd khaandd kahai mukh nahee meetthaa hoe jab lag jeebh svaad khaandd naheen khaaeeai |

ಸಕ್ಕರೆ, ಸಕ್ಕರೆ ಎಂದು ಹೇಳುವುದರಿಂದ ಬಾಯಿಯಲ್ಲಿ ಸಕ್ಕರೆಯ ಸಿಹಿ ರುಚಿಯನ್ನು ಅನುಭವಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ಸಕ್ಕರೆಯನ್ನು ನಾಲಿಗೆಗೆ ಹಾಕದ ಹೊರತು ಅದರ ರುಚಿಯನ್ನು ಅನುಭವಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ.

ਜੈਸੇ ਰਾਤ ਅੰਧੇਰੀ ਮੈ ਦੀਪਕ ਦੀਪਕ ਕਹੈ ਤਿਮਰ ਨ ਜਾਈ ਜਬ ਲਗ ਨ ਜਰਾਈਐ ।

jaise raat andheree mai deepak deepak kahai timar na jaaee jab lag na jaraaeeai |

ಕತ್ತಲ ರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ದೀಪ, ದೀಪ ಎನ್ನುತ್ತಾ ದೀಪ ಬೆಳಗದ ಹೊರತು ಕತ್ತಲು ಹೋಗಲಾಡಿಸುವುದಿಲ್ಲ.

ਜੈਸੇ ਗਿਆਨ ਗਿਆਨ ਕਹੈ ਗਿਆਨ ਹੂੰ ਨ ਹੋਤ ਕਛੁ ਜਬ ਲਗੁ ਗੁਰ ਗਿਆਨ ਅੰਤਰਿ ਨ ਪਾਈਐ ।

jaise giaan giaan kahai giaan hoon na hot kachh jab lag gur giaan antar na paaeeai |

ಕೇವಲ ಜಿಯಾನ್ (ಜ್ಞಾನ) ಎಂದು ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಹೇಳುವುದರಿಂದ ಜ್ಞಾನವನ್ನು ಪಡೆಯಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಅವನ ಹೆಸರನ್ನು ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಇರಿಸುವ ಮೂಲಕ ಮಾತ್ರ ಅದನ್ನು ಪಡೆದುಕೊಳ್ಳಬಹುದು.

ਤੈਸੇ ਗੁਰ ਧਿਆਨ ਕਹੈ ਗੁਰ ਧਿਆਨ ਹੂ ਨ ਪਾਵਤ ਜਬ ਲਗੁ ਗੁਰ ਦਰਸ ਜਾਇ ਨ ਸਮਾਈਐ ।੫੪੨।

taise gur dhiaan kahai gur dhiaan hoo na paavat jab lag gur daras jaae na samaaeeai |542|

ಅದೇ ರೀತಿ ಪದೇ ಪದೇ ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ದರ್ಶನವನ್ನು ಕೇಳುವುದರಿಂದ ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ಧ್ಯಾನವನ್ನು ಪಡೆಯಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ದರ್ಶನದ ಉತ್ಕಟ ಬಯಕೆಯಲ್ಲಿ ಆತ್ಮದವರೆಗೆ ತನ್ನನ್ನು ತಾನು ತೊಡಗಿಸಿಕೊಂಡಾಗ ಮಾತ್ರ ಇದು ಸಾಧ್ಯ. (542)

ಸೂಚಿ (1 - 675)

ಕಬಿತ್ ಸವಯ್ಯೆ ಪುಟ: 1 - 675