Kabit Savaiye Bhai Gurdas Ji

Página - 542


ਜੈਸੇ ਖਾਂਡ ਖਾਂਡ ਕਹੈ ਮੁਖਿ ਨਹੀ ਮੀਠਾ ਹੋਇ ਜਬ ਲਗ ਜੀਭ ਸ੍ਵਾਦ ਖਾਂਡੁ ਨਹੀਂ ਖਾਈਐ ।
jaise khaandd khaandd kahai mukh nahee meetthaa hoe jab lag jeebh svaad khaandd naheen khaaeeai |

Así como al decir azúcar, azúcar, uno no puede sentir el dulce sabor del azúcar en la boca. A menos que se le ponga azúcar en la lengua, ésta no puede sentir su sabor.

ਜੈਸੇ ਰਾਤ ਅੰਧੇਰੀ ਮੈ ਦੀਪਕ ਦੀਪਕ ਕਹੈ ਤਿਮਰ ਨ ਜਾਈ ਜਬ ਲਗ ਨ ਜਰਾਈਐ ।
jaise raat andheree mai deepak deepak kahai timar na jaaee jab lag na jaraaeeai |

En una noche oscura, diciendo lámpara, la lámpara no disipa la oscuridad a menos que la lámpara esté encendida.

ਜੈਸੇ ਗਿਆਨ ਗਿਆਨ ਕਹੈ ਗਿਆਨ ਹੂੰ ਨ ਹੋਤ ਕਛੁ ਜਬ ਲਗੁ ਗੁਰ ਗਿਆਨ ਅੰਤਰਿ ਨ ਪਾਈਐ ।
jaise giaan giaan kahai giaan hoon na hot kachh jab lag gur giaan antar na paaeeai |

Con sólo decir Gian (Conocimiento) una y otra vez, no se puede obtener conocimiento. Sólo puede adquirirse alojando Su nombre en el corazón.

ਤੈਸੇ ਗੁਰ ਧਿਆਨ ਕਹੈ ਗੁਰ ਧਿਆਨ ਹੂ ਨ ਪਾਵਤ ਜਬ ਲਗੁ ਗੁਰ ਦਰਸ ਜਾਇ ਨ ਸਮਾਈਐ ।੫੪੨।
taise gur dhiaan kahai gur dhiaan hoo na paavat jab lag gur daras jaae na samaaeeai |542|

De manera similar, con sólo pedir repetidamente un vislumbre del Verdadero Guru, uno no puede adquirir la contemplación del Verdadero Guru. Esto sólo es posible cuando uno se sumerge hasta el alma en el ardiente deseo de vislumbrar al Verdadero Gurú. (542)