Kabit Savaiye Bhai Gurdas Ji

Página - 542


ਜੈਸੇ ਖਾਂਡ ਖਾਂਡ ਕਹੈ ਮੁਖਿ ਨਹੀ ਮੀਠਾ ਹੋਇ ਜਬ ਲਗ ਜੀਭ ਸ੍ਵਾਦ ਖਾਂਡੁ ਨਹੀਂ ਖਾਈਐ ।
jaise khaandd khaandd kahai mukh nahee meetthaa hoe jab lag jeebh svaad khaandd naheen khaaeeai |

Assim como ao dizer açúcar, açúcar, não se pode sentir o gosto doce do açúcar na boca. A menos que o açúcar seja colocado na língua, ela não poderá sentir seu sabor.

ਜੈਸੇ ਰਾਤ ਅੰਧੇਰੀ ਮੈ ਦੀਪਕ ਦੀਪਕ ਕਹੈ ਤਿਮਰ ਨ ਜਾਈ ਜਬ ਲਗ ਨ ਜਰਾਈਐ ।
jaise raat andheree mai deepak deepak kahai timar na jaaee jab lag na jaraaeeai |

Numa noite escura, dizendo lâmpada, a lâmpada não dissipa a escuridão a menos que a lâmpada esteja acesa.

ਜੈਸੇ ਗਿਆਨ ਗਿਆਨ ਕਹੈ ਗਿਆਨ ਹੂੰ ਨ ਹੋਤ ਕਛੁ ਜਬ ਲਗੁ ਗੁਰ ਗਿਆਨ ਅੰਤਰਿ ਨ ਪਾਈਐ ।
jaise giaan giaan kahai giaan hoon na hot kachh jab lag gur giaan antar na paaeeai |

Apenas dizendo Gian (Conhecimento) repetidas vezes, o conhecimento não pode ser obtido. Só pode ser adquirido alojando Seu nome no coração.

ਤੈਸੇ ਗੁਰ ਧਿਆਨ ਕਹੈ ਗੁਰ ਧਿਆਨ ਹੂ ਨ ਪਾਵਤ ਜਬ ਲਗੁ ਗੁਰ ਦਰਸ ਜਾਇ ਨ ਸਮਾਈਐ ।੫੪੨।
taise gur dhiaan kahai gur dhiaan hoo na paavat jab lag gur daras jaae na samaaeeai |542|

Da mesma forma, apenas pedindo repetidamente um vislumbre do Verdadeiro Guru, não se pode adquirir a contemplação do Verdadeiro Guru. Isto só é possível quando alguém se envolve até a alma no desejo ardente de um vislumbre do Verdadeiro Guru. (542)