कबित सवैये भाई गुरदास जी

पान - 542

ਜੈਸੇ ਖਾਂਡ ਖਾਂਡ ਕਹੈ ਮੁਖਿ ਨਹੀ ਮੀਠਾ ਹੋਇ ਜਬ ਲਗ ਜੀਭ ਸ੍ਵਾਦ ਖਾਂਡੁ ਨਹੀਂ ਖਾਈਐ ।

जैसे खांड खांड कहै मुखि नही मीठा होइ जब लग जीभ स्वाद खांडु नहीं खाईऐ ।

जसे साखर, साखर म्हटल्याने तोंडात साखरेची गोड चव येत नाही. जिभेवर साखर ठेवल्याशिवाय तिची चव जाणवू शकत नाही.

ਜੈਸੇ ਰਾਤ ਅੰਧੇਰੀ ਮੈ ਦੀਪਕ ਦੀਪਕ ਕਹੈ ਤਿਮਰ ਨ ਜਾਈ ਜਬ ਲਗ ਨ ਜਰਾਈਐ ।

जैसे रात अंधेरी मै दीपक दीपक कहै तिमर न जाई जब लग न जराईऐ ।

अंधाऱ्या रात्री दिवा, दिवा म्हणत दिवा लावल्याशिवाय अंधार नाहीसा होत नाही.

ਜੈਸੇ ਗਿਆਨ ਗਿਆਨ ਕਹੈ ਗਿਆਨ ਹੂੰ ਨ ਹੋਤ ਕਛੁ ਜਬ ਲਗੁ ਗੁਰ ਗਿਆਨ ਅੰਤਰਿ ਨ ਪਾਈਐ ।

जैसे गिआन गिआन कहै गिआन हूं न होत कछु जब लगु गुर गिआन अंतरि न पाईऐ ।

नुसते ग्यान (ज्ञान) पुन्हा पुन्हा सांगून ज्ञान मिळू शकत नाही. त्याचे नाव हृदयात ठेऊनच ते मिळवता येते.

ਤੈਸੇ ਗੁਰ ਧਿਆਨ ਕਹੈ ਗੁਰ ਧਿਆਨ ਹੂ ਨ ਪਾਵਤ ਜਬ ਲਗੁ ਗੁਰ ਦਰਸ ਜਾਇ ਨ ਸਮਾਈਐ ।੫੪੨।

तैसे गुर धिआन कहै गुर धिआन हू न पावत जब लगु गुर दरस जाइ न समाईऐ ।५४२।

त्याचप्रमाणे खऱ्या गुरूंचे दर्शन वारंवार मागूनही खऱ्या गुरूंचे चिंतन होऊ शकत नाही. हे तेव्हाच शक्य आहे जेव्हा माणूस खऱ्या गुरूंच्या दर्शनाच्या उत्कट इच्छेमध्ये आत्म्यापर्यंत मग्न होतो. (५४२)

सूची (1 - 675)

Kabit Savaiye पान: 1 - 675