कबित सवैये भाई गुरदास जी

पान - 363


ਭਾਂਜਨ ਕੈ ਜੈਸੇ ਕੋਊ ਦੀਪਕੈ ਦੁਰਾਏ ਰਾਖੈ ਮੰਦਰ ਮੈ ਅਛਤ ਹੀ ਦੂਸਰੋ ਨ ਜਾਨਈ ।
भांजन कै जैसे कोऊ दीपकै दुराए राखै मंदर मै अछत ही दूसरो न जानई ।

दिवा लावला असेल पण झाकून ठेवला असेल, तर तिथे तेलाचा दिवा असूनही त्या खोलीत कोणीही काहीही पाहू शकत नाही.

ਜਉ ਪੈ ਰਖਵਈਆ ਪੁਨਿ ਪ੍ਰਗਟ ਪ੍ਰਗਾਸ ਕਰੈ ਹਰੈ ਤਮ ਤਿਮਰ ਉਦੋਤ ਜੋਤ ਠਾਨਈ ।
जउ पै रखवईआ पुनि प्रगट प्रगास करै हरै तम तिमर उदोत जोत ठानई ।

पण ज्याने दिवा लपविला तो त्याचे आवरण काढून खोली उजळून टाकतो, खोलीतील अंधार दूर होतो.

ਸਗਲ ਸਮਗ੍ਰੀ ਗ੍ਰਿਹਿ ਪੇਖਿਐ ਪ੍ਰਤਛਿ ਰੂਪ ਦੀਪਕ ਦਿਪਈਆ ਤਤਖਨ ਪਹਿਚਾਨਈ ।
सगल समग्री ग्रिहि पेखिऐ प्रतछि रूप दीपक दिपईआ ततखन पहिचानई ।

मग माणूस सर्व काही पाहू शकतो आणि ज्याने दिवा लावला आहे तो देखील ओळखता येतो.

ਤੈਸੇ ਅਵਘਟ ਘਟ ਗੁਪਤ ਜੋਤੀ ਸਰੂਪ ਗੁਰ ਉਪਦੇਸ ਉਨਮਾਨੀ ਉਨਮਾਨਈ ।੩੬੩।
तैसे अवघट घट गुपत जोती सरूप गुर उपदेस उनमानी उनमानई ।३६३।

त्याचप्रमाणे या पवित्र व अमूल्य देहाच्या दहाव्या दारात भगवंताचा वास आहे. खऱ्या गुरूंनी आशीर्वादित केलेल्या मंत्रोच्चाराने आणि त्यावर सतत आचरण केल्याने, मनुष्याला त्याचा साक्षात्कार होतो आणि तेथे त्याचे अस्तित्व जाणवते. (३६३)