मन आणि दैवी वचन यांच्या मिलनाने खाण आणि - तुझा भेद दूर करून, माणूस गुरूचा नम्र दास बनतो. त्याच्या नामाचे सतत चिंतन करून तो आपले वर्तमान यशस्वी करतो.
मनाने परमेश्वराच्या नावावर लक्ष केंद्रित केले; गुरूंच्या शिकवणीनुसार जीवन जगणे, तो सर्व घडामोडींना ईश्वरी इच्छा आणि आशीर्वाद म्हणून स्वीकारतो.
गृहस्थाचे जीवन जगणारा, भगवंताच्या नामस्मरणात तल्लीन झालेला आणि त्याच्या प्रेमात रमलेला भक्त सदैव त्याच्या नामाचे अमृत भोगतो.
असा गुरूंचा दास जो आपले चित्त भगवंतात केंद्रित करून प्रत्येक कणात व्याप्त अशा अविनाशी आणि नित्य स्थिर परमेश्वराला मानतो, सर्व आरंभांचे कारण असलेल्या शक्तीला नमस्कार करतो आणि नमस्कार करतो. (१०६)