कबित सवैये भाई गुरदास जी

पान - 402


ਬਿਰਖੈ ਬਇਆਰ ਲਾਗੈ ਜੈਸੇ ਹਹਿਰਾਤਿ ਪਾਤਿ ਪੰਛੀ ਨ ਧੀਰਜ ਕਰਿ ਠਉਰ ਠਹਰਾਤ ਹੈ ।
बिरखै बइआर लागै जैसे हहिराति पाति पंछी न धीरज करि ठउर ठहरात है ।

ज्याप्रमाणे वेगवान वाऱ्याच्या प्रभावाखाली झाडाची पाने आणि फांद्या थरथरू लागतात आणि पक्ष्यांचाही त्यांच्या घरट्यांवरील विश्वास उडतो;

ਸਰਵਰ ਘਾਮ ਲਾਗੈ ਬਾਰਜ ਬਿਲਖ ਮੁਖ ਪ੍ਰਾਨ ਅੰਤ ਹੰਤ ਜਲ ਜੰਤ ਅਕੁਲਾਤ ਹੈ ।
सरवर घाम लागै बारज बिलख मुख प्रान अंत हंत जल जंत अकुलात है ।

ज्याप्रमाणे सूर्याच्या तीव्र उष्णतेने कोठे कोठे कमळाची फुले येतात आणि पाण्यातील जलचरांना आपले जीवन संपुष्टात आल्यासारखे व्यथित होते;

ਸਾਰਦੂਲ ਦੇਖੈ ਮ੍ਰਿਗਮਾਲ ਸੁਕਚਿਤ ਬਨ ਵਾਸ ਮੈ ਨ ਤ੍ਰਾਸ ਕਰਿ ਆਸ੍ਰਮ ਸੁਹਾਤ ਹੈ ।
सारदूल देखै म्रिगमाल सुकचित बन वास मै न त्रास करि आस्रम सुहात है ।

ज्याप्रमाणे हरणांचे कळप जंगलात त्यांच्या लहान लपण्याच्या ठिकाणी शांतता आणि सुरक्षितता शोधतात, जेव्हा ते शेजारील सिंह पाहतात;

ਤੈਸੇ ਗੁਰ ਆਂਗ ਸ੍ਵਾਂਗਿ ਭਏ ਬੈ ਚਕਤਿ ਸਿਖ ਦੁਖਤਿ ਉਦਾਸ ਬਾਸ ਅਤਿ ਬਿਲਲਾਤ ਹੈ ।੪੦੨।
तैसे गुर आंग स्वांगि भए बै चकति सिख दुखति उदास बास अति बिललात है ।४०२।

त्याचप्रमाणे, गुरूचे शीख हे बनावटी गुरूचे शरीर/अंग ओळखण्याच्या कृत्रिम खुणा असलेले पाहून घाबरले, चकित झाले, व्यथित झाले आणि उदास झाले. गुरूच्या अगदी जवळच्या शीखांनाही अस्वस्थ वाटते. (४०२)