सतगुरुंच्या सान्निध्यात असलेला शीख गंगेसारख्या पवित्र मंडळीद्वारे महासागरात विलीन होतो. तो निळसर (ज्ञान) आणि चिंतनाच्या फवाऱ्यात मग्न राहतो.
खरा शीख मधमाशीप्रमाणे खऱ्या गुरूंच्या पवित्र धुळीत लीन आणि मग्न राहतो आणि चंद्र पक्षी आपल्या प्रिय चंद्राच्या वियोगाची वेदना अनुभवतो त्याप्रमाणे आपल्या गुरूच्या दर्शनासाठी आसुसतो.
ज्या हंसाचा आहार मोती असतो, तसाच खरा शीख मोत्यासारख्या नामाचा आस्वाद घेतो. माशाप्रमाणे तो अध्यात्माच्या थंड, स्वच्छ आणि दिलासादायक पाण्यात पोहतो.
खऱ्या गुरूंच्या कृपेच्या तत्वाने आणि अमृतसदृश दर्शनाने, खरा शीख अमरत्व प्राप्त करतो. आणि मग सर्व पौराणिक दाता जसे की कामधेन गाय किंवा कलाप ब्रीच आणि अगदी लक्ष्मी (संपत्तीची देवी) त्याची तत्परतेने सेवा करतात. (९७)