कबित सवैये भाई गुरदास जी

पान - 575


ਪਾਇ ਲਾਗ ਲਾਗ ਦੂਤੀ ਬੇਨਤੀ ਕਰਤ ਹਤੀ ਮਾਨ ਮਤੀ ਹੋਇ ਕਾਹੈ ਮੁਖ ਨ ਲਗਾਵਤੀ ।
पाइ लाग लाग दूती बेनती करत हती मान मती होइ काहै मुख न लगावती ।

माझ्या प्रिय नवऱ्याचा निरोप घेऊन येणारी दासी जेव्हा माझ्या पाया पडून प्रार्थना करायची, तेव्हा मी उद्धटपणे तिच्याकडे बघतही नाही, बोललेही नाही.

ਸਜਨੀ ਸਕਲ ਕਹਿ ਮਧੁਰ ਬਚਨ ਨਿਤ ਸੀਖ ਦੇਤਿ ਹੁਤੀ ਪ੍ਰਤਿ ਉਤਰ ਨਸਾਵਤੀ ।
सजनी सकल कहि मधुर बचन नित सीख देति हुती प्रति उतर नसावती ।

माझे मित्र मला गोड बोलून सल्ले देत असत पण मी त्यांना उद्धटपणे उत्तर देत असे.

ਆਪਨ ਮਨਾਇ ਪ੍ਰਿਆ ਟੇਰਤ ਹੈ ਪ੍ਰਿਆ ਪ੍ਰਿਆ ਸੁਨ ਸੁਨ ਮੋਨ ਗਹਿ ਨਾਯਕ ਕਹਾਵਤੀ ।
आपन मनाइ प्रिआ टेरत है प्रिआ प्रिआ सुन सुन मोन गहि नायक कहावती ।

मग, जेव्हा प्रिय परमेश्वर स्वतः येऊन मला हाक मारत असे- हे प्रिये! 0 प्रिय! महत्त्वाचं वाटावं म्हणून गप्प बसायचो.

ਬਿਰਹ ਬਿਛੋਹ ਲਗ ਪੂਛਤ ਨ ਬਾਤ ਕੋਊ ਬ੍ਰਿਥਾ ਨ ਸੁਨਤ ਠਾਢੀ ਦ੍ਵਾਰਿ ਬਿਲਲਾਵਤੀ ।੫੭੫।
बिरह बिछोह लग पूछत न बात कोऊ ब्रिथा न सुनत ठाढी द्वारि बिललावती ।५७५।

आणि आता मी माझ्या नवऱ्याच्या वियोगाच्या वेदना सहन करत असताना, मी कोणत्या अवस्थेत जगत आहे, हे मला कोणी विचारायलाही येत नाही. माझ्या प्रेयसीच्या दारात उभी राहून मी रडत आहे. (५७५)