कबित सवैये भाई गुरदास जी

पान - 355


ਜਨਨੀ ਸੁਤਹਿ ਜਉ ਧਿਕਾਰ ਮਾਰਿ ਪਿਆਰੁ ਕਰੈ ਪਿਆਰ ਝਿਰਕਾਰੁ ਦੇਖਿ ਸਕਤ ਨ ਆਨ ਕੋ ।
जननी सुतहि जउ धिकार मारि पिआरु करै पिआर झिरकारु देखि सकत न आन को ।

आई मुलाला शिव्या देते आणि मारते पण इतर कोणाचीही शिवीगाळ, फटकेबाजी आणि प्रेम करणे सहन करू शकत नाही.

ਜਨਨੀ ਕੋ ਪਿਆਰੁ ਅਉ ਧਿਕਾਰ ਉਪਕਾਰ ਹੇਤ ਆਨ ਕੋ ਧਿਕਾਰ ਪਿਆਰ ਹੈ ਬਿਕਾਰ ਪ੍ਰਾਨ ਕੋ ।
जननी को पिआरु अउ धिकार उपकार हेत आन को धिकार पिआर है बिकार प्रान को ।

आईने मुलाला शिवीगाळ करणे आणि मारणे हे त्याच्या फायद्यासाठी आहे, परंतु जेव्हा ते दुसरे कोणी करतात तेव्हा ते खरोखर वेदनादायक असते.

ਜੈਸੇ ਜਲ ਅਗਨਿ ਮੈ ਪਰੈ ਬੂਡ ਮਰੈ ਜਰੈ ਤੈਸੇ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕ੍ਰੋਪ ਆਨਿ ਬਨਿਤਾ ਅਗਿਆਨ ਕੋ ।
जैसे जल अगनि मै परै बूड मरै जरै तैसे क्रिपा क्रोप आनि बनिता अगिआन को ।

(पाणी थंड आणि आग गरम असले तरी) आगीत उडी मारताना पाण्यात पडल्याने बुडून माणूस जाळून मरतो. त्याचप्रमाणे दुसऱ्या स्त्रीच्या दयाळूपणावर किंवा रागावर विश्वास ठेवणे मूर्खपणाचे आहे. (इतर कोणत्याही देवावर/देवतेवर श्रद्धा ठेवणे हा निव्वळ मूर्खपणा आहे

ਤੈਸੇ ਗੁਰਸਿਖਨ ਕਉ ਜੁਗਵਤ ਜਤਨ ਕੈ ਦੁਬਿਧਾ ਨ ਬਿਆਪੈ ਪ੍ਰੇਮ ਪਰਮ ਨਿਧਾਨ ਕੋ ।੩੫੫।
तैसे गुरसिखन कउ जुगवत जतन कै दुबिधा न बिआपै प्रेम परम निधान को ।३५५।

आईप्रमाणेच, खरे गुरु सर्वतोपरी प्रयत्न करतात आणि सर्व गोष्टींचा उगम असलेल्या परमभगवानाच्या प्रेमात शीखांना जोडतात. आणि अशा प्रकारे ते कोणत्याही देव/देवी किंवा बनावट संताच्या प्रेमाने किंवा क्रोधाने कधीही मोहित किंवा आकर्षित होत नाहीत. (३५५)