कबित सवैये भाई गुरदास जी

पान - 176


ਗੁਰਮਤਿ ਚਰਮ ਦ੍ਰਿਸਟਿ ਦਿਬਿ ਦ੍ਰਿਸਟਿ ਹੁਇ ਦੁਰਮਤਿ ਲੋਚਨ ਅਛਤ ਅੰਧ ਕੰਧ ਹੈ ।
गुरमति चरम द्रिसटि दिबि द्रिसटि हुइ दुरमति लोचन अछत अंध कंध है ।

खऱ्या गुरूंचा दीक्षा उपदेश स्वीकारल्याने व्यक्तीची बाह्य दृष्टी दिव्य दृष्टीत बदलते. पण मूलभूत शहाणपण माणसाला डोळे असूनही आंधळा बनवते. असा मनुष्य ज्ञानापासून वंचित असतो.

ਗੁਰਮਤਿ ਸੁਰਤਿ ਕੈ ਬਜਰ ਕਪਾਟ ਖੁਲੇ ਦੁਰਮਤਿ ਕਠਿਨ ਕਪਾਟ ਸਨਬੰਧ ਹੈ ।
गुरमति सुरति कै बजर कपाट खुले दुरमति कठिन कपाट सनबंध है ।

खऱ्या गुरूंच्या प्रवचनाने, चेतनेचे घट्ट बंद दरवाजे उघडे पडतात, परंतु मूलभूत बुद्धी आणि इच्छाशक्ती असलेल्या व्यक्तीच्या बाबतीत असे घडत नाही.

ਗੁਰਮਤਿ ਪ੍ਰੇਮ ਰਸ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨਿਧਾਨ ਪਾਨ ਦੁਰਮਤਿ ਮੁਖਿ ਦੁਰਬਚਨ ਦੁਰਗੰਧ ਹੈ ।
गुरमति प्रेम रस अंम्रित निधान पान दुरमति मुखि दुरबचन दुरगंध है ।

खऱ्या गुरूंचा उपदेश अंगीकारून, देवाच्या प्रेमाच्या अमृताचा आस्वाद कायमस्वरूपी प्राप्त होतो. परंतु मूळ शहाणपणाला वाईट आणि वाईट शब्द बोलल्यामुळे तोंडातून दुर्गंधी येते.

ਗੁਰਮਤਿ ਸਹਜ ਸੁਭਾਇ ਨ ਹਰਖ ਸੋਗ ਦੁਰਮਤਿ ਬਿਗ੍ਰਹ ਬਿਰੋਧ ਕ੍ਰੋਧ ਸੰਧਿ ਹੈ ।੧੭੬।
गुरमति सहज सुभाइ न हरख सोग दुरमति बिग्रह बिरोध क्रोध संधि है ।१७६।

खऱ्या गुरूंच्या बुद्धीचा अवलंब केल्याने खरे प्रेम आणि शांती निर्माण होते. या अवस्थेत त्याला कधीही सुख-दु:खाचा स्पर्श होत नाही. तथापि, मूळ शहाणपण हे मतभेद, भांडणे आणि त्रासाचे कारण बनते. (१७६)