कबित सवैये भाई गुरदास जी

सागर मथत जैसे निकसे अंम्रित बिखु परउपकार न बिकार समसरि है ।

समुद्रमंथनाने अमृत आणि विष निर्माण झाले. एकाच महासागरातून बाहेर पडूनही अमृताचे चांगुलपण आणि विषाचे नुकसान सारखे नाही.

बिखु अचवत होत रतन बिनास काल अचए अंम्रित मूए जीवत अमर है ।

विष दागिन्यांसारखे जीवन संपवते तर अमृत मृतांचे पुनरुत्थान करते किंवा त्याला अमर बनवते.

जैसे तारो तारी एक लोसट सै प्रगट हुइ बंध मोख पदवी संसार बिसथर है ।

किल्ली आणि कुलूप एकाच धातूचे बनलेले असल्याने, परंतु लॉकमुळे बंधन होते तर किल्ली बंधने मुक्त करते.

तैसे ही असाध साध सन अउ मजीठ गति गुरमति दुरमति टेवसै न टर है ।१६२।

त्याचप्रमाणे मनुष्य आपले मूळ शहाणपण सोडत नाही परंतु ईश्वरी स्वभावाचा माणूस गुरूंच्या बुद्धी आणि शिकवणीपासून कधीही ढळत नाही. (१६२)