कबित सवैये भाई गुरदास जी

पान - 332

ਮਾਨਸਰ ਪਰ ਜਉ ਬੈਠਾਈਐ ਲੇ ਜਾਇ ਬਗ ਮੁਕਤਾ ਅਮੋਲ ਤਜਿ ਮੀਠ ਬੀਨਿ ਖਾਤ ਹੈ ।

मानसर पर जउ बैठाईऐ ले जाइ बग मुकता अमोल तजि मीठ बीनि खात है ।

एखाद्या बगळ्याला मानसरोवर तलावावर नेले तर तो अनमोल मोत्यांऐवजी लहान मासेच उचलत असेल.

ਅਸਥਨ ਪਾਨ ਕਰਬੇ ਕਉ ਜਉ ਲਗਾਈਐ ਜੋਕ ਪੀਅਤ ਨ ਪੈ ਲੈ ਲੋਹੂ ਅਚਏ ਅਘਾਤ ਹੈ ।

असथन पान करबे कउ जउ लगाईऐ जोक पीअत न पै लै लोहू अचए अघात है ।

गाईच्या गळ्यात जळू लावली तर ती दुध शोषत नाही तर भूक भागवण्यासाठी रक्त शोषते.

ਪਰਮ ਸੁਗੰਧ ਪਰਿ ਮਾਖੀ ਨ ਰਹਤ ਰਾਖੀ ਮਹਾ ਦੁਰਗੰਧ ਪਰਿ ਬੇਗਿ ਚਲਿ ਜਾਤ ਹੈ ।

परम सुगंध परि माखी न रहत राखी महा दुरगंध परि बेगि चलि जात है ।

सुगंधी वस्तूवर ठेवल्यावर माशी तिथे राहत नाही तर घाईघाईने जिथे घाण आणि दुर्गंधी असते तिथे पोहोचते.

ਜੈਸੇ ਗਜ ਮਜਨ ਕੇ ਡਾਰਤ ਹੈ ਛਾਰੁ ਸਿਰਿ ਸੰਤਨ ਕੈ ਦੋਖੀ ਸੰਤ ਸੰਗੁ ਨ ਸੁਹਾਤ ਹੈ ।੩੩੨।

जैसे गज मजन के डारत है छारु सिरि संतन कै दोखी संत संगु न सुहात है ।३३२।

ज्याप्रमाणे स्वच्छ पाण्यात आंघोळ केल्यावर हत्ती डोक्यावर धूळ शिंपडतो, त्याचप्रमाणे संतांची निंदा करणाऱ्यांना खऱ्या आणि श्रेष्ठ माणसांचा सहवास आवडत नाही. (३३२)

सूची (1 - 675)

Kabit Savaiye पान: 1 - 675