स्थिर आणि दृढ परमेश्वराच्या नावाशिवाय दुसरे कोणतेही कर्म धार्मिक नाही. सद्गुरूंची प्रार्थना आणि उपासना वगळता देवी/देवतांची पूजा व्यर्थ आहे. कोणतीही धार्मिकता सत्याच्या पलीकडे नाही आणि नैतिकतेशिवाय पवित्र धागा धारण करणे व्यर्थ आहे.
खऱ्या गुरूकडून दीक्षा घेतल्याशिवाय कोणतेही ज्ञान सार्थक होत नाही. खऱ्या गुरूंशिवाय कोणतेही चिंतन उपयोगी नाही. प्रेम केले नाही तर कोणत्याही उपासनेला किंमत नाही, किंवा व्यक्त केलेला कोणताही दृष्टिकोन आदराला आमंत्रित करू शकत नाही.
संयम आणि समाधानाशिवाय शांतता नांदू शकत नाही. समंजस स्थिती प्राप्त केल्याशिवाय कोणतीही खरी शांती आणि आराम मिळत नाही. त्याचप्रमाणे शब्द आणि मन (चेतना) यांच्या मिलनाशिवाय कोणतेही प्रेम स्थिर असू शकत नाही.
त्याच्या नामाचा विचार केल्याशिवाय, अंतःकरणात श्रद्धा स्थापित करता येत नाही आणि दैवी आणि संतांच्या पवित्र मंडळीशिवाय भगवंताच्या नामात तल्लीन होणे शक्य नाही. (२१५)