ज्याप्रमाणे राजाचा सेवक त्याच्या मागे थांबतो आणि राजाला न पाहता त्याचा आवाज आणि उच्चार ओळखतो.
ज्याप्रमाणे एखाद्या रत्नशास्त्रज्ञाला मौल्यवान दगडांचे मूल्यमापन करण्याची कला अवगत असते आणि तो दगड बनावट आहे की खरा हे त्याचे स्वरूप पाहून घोषित करू शकतो.
जसे हंसाला दूध आणि पाणी वेगळे कसे करावे हे माहित असते आणि ते काही वेळात करू शकत नाही.
त्याचप्रमाणे, खऱ्या गुरूचा खरा शीख, कोणती रचना खोटी आहे आणि कोणती खरी आहे, खऱ्या गुरूंनी ती ऐकताच तयार केली आहे हे ओळखतो. जे अस्सल नाही ते तो काही वेळातच टाकून देतो आणि कोणत्याही हिशेबात ठेवत नाही. (५७०)