जेव्हा एखादी पत्नी रात्री अंथरुणावर आपल्या पतीच्या मिलनाचा आनंद घेण्यासाठी पुढे जाते, तेव्हा कोणत्याही थोर, वृद्ध किंवा पवित्र व्यक्तीबद्दल कोणतीही चर्चा तिला अपील करत नाही.
चंद्र जसजसा उगवतो, तसतसा रौद्र शेलार अत्यंत प्रसन्न होतो आणि मनाच्या एकाग्रतेने त्याकडे पाहत असतो, त्याला स्वतःच्या शरीराचीही जाणीव नसते.
जशी मधमाशी फुलाच्या मधुर वासाच्या अमृतात मग्न असते, तशी ती सूर्यास्त झाल्यावर पेटीसारख्या कमळाच्या फुलात अडकते.
त्याचप्रमाणे एकनिष्ठ दास शिष्य खऱ्या गुरूंच्या पावन चरणांच्या आश्रयाला जातो; त्याच्या दर्शनाचा आस्वाद घेत आणि त्याच्या प्रेमात गुरफटून, तो दैवी देखाव्याचा आस्वाद घेत आतमध्येच हसत राहतो. (४३३)