पवित्र मंडळीत नाम-सिमरनचा सराव करून आणि श्वासोच्छ्वास उलथवून टाकणारे, माशासारखे वेगवान वाऱ्यासारखे फुंकर घालणारे मन दहाव्या गूढ दरवाजापर्यंत पोहोचते जिथे तो शब्द आणि चैतन्य यांच्या शाश्वत मिलनात मग्न होतो. त्याला हा नाही
आणि त्याचप्रमाणे चिरंतन चिंतनासारख्या तत्त्वज्ञानी पाषाणामुळे तो कोणत्याही जाणीवेने प्रयत्न न करता तल्लीन राहतो, त्याला स्वतःची जाणीव होते. ज्या अवस्थेत मन ईश्वराभिमुख होते, त्या अवस्थेत भगवंताच्या नामाचा तेजस्वी तेज प्रकट होतो.
प्रबळ ईश्वराभिमुख पराक्रमाच्या या अवस्थेत, तो अप्रचलित संगीताचे मधुर सूर ऐकतो आणि समाधी अवस्थेत राहतो.
शरीराच्या दहाव्या प्रारंभी जाणवणारा हा अनुभव, त्याचे तेज विस्मयकारक आणि आनंदाने भरलेले आहे. गूढ दहाव्या दारात मनाचा मुक्काम विचित्र श्रद्धेचा आहे. (२५१)