ज्याप्रमाणे एक शूर योद्धा आपले सर्व प्रेम आणि आसक्ती सोडून आपले चिलखत आणि शस्त्रे परिधान करून रणांगणावर जातो.
युद्धगीतांचे प्रेरणादायी संगीत ऐकून तो फुलासारखा फुलतो आणि आकाशात काळ्याकुट्ट ढगांप्रमाणे पसरलेले सैन्य पाहून आनंद आणि अभिमान वाटतो.
आपल्या स्वामी राजाची सेवा करून, तो आपले कर्तव्य बजावत असतो आणि मारला जातो अन्यथा जिवंत असल्यास, रणांगणातील सर्व घडामोडी कथन करण्यासाठी परत येतो.
तसेच भक्ती आणि उपासना मार्गाचा प्रवासी जगाच्या स्वामीशी जाणीवपूर्वक एकरूप होतो. तो एकतर पूर्णपणे शांत होतो किंवा त्याचे गुणगान गातो आणि परमानंद अवस्थेत राहतो. (६१७)