جهڙيءَ طرح ڪو بهادر جنگجو پنهنجا هٿيار ۽ هٿيار کڻي ميدان جنگ ۾ وڃي ٿو، پنهنجي سموري محبت ۽ وابستگي کي ڇڏي ڏئي ٿو.
جنگي گيتن جي متاثر ڪندڙ موسيقي ٻڌي، هو گلن وانگر ٽمٽار ٿئي ٿو ۽ فوج کي آسمان ۾ ڪاري ڪڪرن وانگر پکڙيل ڏسي خوش ۽ فخر محسوس ڪري ٿو.
هو پنهنجي مالڪ بادشاهه جي خدمت ڪري، پنهنجو فرض سرانجام ڏئي رهيو آهي ۽ ماريو وڃي ٿو، ٻي صورت ۾ جيڪڏهن جيئرو آهي ته ميدان جنگ جي سڀني واقعن کي بيان ڪري ٿو.
اهڙيءَ طرح عقيدت ۽ عبادت جي راهه جو مسافر شعوري طور تي دنيا جي مالڪ سان ملي ٿو. هو يا ته بلڪل خاموش ٿي وڃي ٿو يا سندس حمد ۽ گيت ڳائي، خوشيءَ جي حالت ۾ رهي ٿو. (617)