ڪبیت سوائيے ڀائي گرداس جي

صفحو - 617


ਜੈਸੇ ਜੋਧਾ ਜੁਧ ਸਮੈ ਸਸਤ੍ਰ ਸਨਾਹਿ ਸਾਜਿ ਲੋਭ ਮੋਹ ਤਯਾਗਿ ਬੀਰ ਖੇਤ ਬਿਖੈ ਜਾਤ ਹੈ ।
jaise jodhaa judh samai sasatr sanaeh saaj lobh moh tayaag beer khet bikhai jaat hai |

جهڙيءَ طرح ڪو بهادر جنگجو پنهنجا هٿيار ۽ هٿيار کڻي ميدان جنگ ۾ وڃي ٿو، پنهنجي سموري محبت ۽ وابستگي کي ڇڏي ڏئي ٿو.

ਸੁਨਤ ਜੁਝਾਊ ਘੋਰ ਮੋਰ ਗਤਿ ਬਿਗਸਾਤ ਪੇਖਤ ਸੁਭਟ ਘਟ ਅੰਗ ਨ ਸਮਾਤ ਹੈ ।
sunat jujhaaoo ghor mor gat bigasaat pekhat subhatt ghatt ang na samaat hai |

جنگي گيتن جي متاثر ڪندڙ موسيقي ٻڌي، هو گلن وانگر ٽمٽار ٿئي ٿو ۽ فوج کي آسمان ۾ ڪاري ڪڪرن وانگر پکڙيل ڏسي خوش ۽ فخر محسوس ڪري ٿو.

ਕਰਤ ਸੰਗ੍ਰਾਮ ਸ੍ਵਾਮ ਕਾਮ ਲਾਗਿ ਜੂਝ ਮਰੈ ਕੈ ਤਉ ਰਨ ਜੀਤ ਬੀਤੀ ਕਹਤ ਜੁ ਗਾਤ ਹੈ ।
karat sangraam svaam kaam laag joojh marai kai tau ran jeet beetee kahat ju gaat hai |

هو پنهنجي مالڪ بادشاهه جي خدمت ڪري، پنهنجو فرض سرانجام ڏئي رهيو آهي ۽ ماريو وڃي ٿو، ٻي صورت ۾ جيڪڏهن جيئرو آهي ته ميدان جنگ جي سڀني واقعن کي بيان ڪري ٿو.

ਤੈਸੇ ਹੀ ਭਗਤ ਮਤ ਭੇਟਤ ਜਗਤ ਪਤਿ ਮੋਨਿ ਔ ਸਬਦ ਗਦ ਗਦ ਮੁਸਕਾਤ ਹੈ ।੬੧੭।
taise hee bhagat mat bhettat jagat pat mon aau sabad gad gad musakaat hai |617|

اهڙيءَ طرح عقيدت ۽ عبادت جي راهه جو مسافر شعوري طور تي دنيا جي مالڪ سان ملي ٿو. هو يا ته بلڪل خاموش ٿي وڃي ٿو يا سندس حمد ۽ گيت ڳائي، خوشيءَ جي حالت ۾ رهي ٿو. (617)