سچي گرو جي پناهه ۾ رهڻ ۽ سندس ذهن، لفظن ۽ عملن کي سندس تعليمات مطابق ترتيب ڏيڻ جي ڪري، هڪ گرو هوشيار شخص ٽنهي جهانن جي واقعن کي فطري طور تي سکندو آهي. هو اندر ۾ رهندڙ سچي رب کي سڃاڻي ٿو.
عمل، ذهن ۽ لفظن جي هم آهنگيءَ سان، ذهن جا خيال، قول ۽ فعل تي اثر پوي ٿو.
جيئن گڙ، ڪمند ۽ مدھوڪا انڊيڪا جي گلن مان شراب پيئجي ٿو، تيئن گرو جي شعور رکندڙ ماڻھوءَ کي ان وقت نام جي امرت جو منفرد وهڪرو حاصل ٿئي ٿو، جڏھن پنھنجي گروءَ جي حڪمن جي گيان، ڌيان (ذھن جي توجه) انھن حڪمن تي عمل ڪن ٿا ۽ صاف عمل ڪن ٿا.
گروءَ جو شعور رکندڙ انسان رب جي نالي جي پياري امرت کي پيئندي پاڻ کي سڪون بخشي ٿو ۽ سچي گرو جي خدائي ڪلام سان سندس اتحاد سان، هو سڪون واري حالت ۾ رهجي وڃي ٿو. (48)