پاڻ کي دنياوي ڪشش ۽ مايا جي ٽن مايا کان ڌار ڪري، گروءَ جو شعور رکندڙ شخص چوٿين حالت حاصل ڪري ٿو ۽ جسم جي سڀني عبادتن کي رد ڪري رب جي ياد ۾ رهي ٿو.
هو دنياوي شين جي ذائقي کان متاثر نه ٿيندو آهي، ۽ رب جي محبت جي نعمتن مان لطف اندوز ٿيندو آهي. ۽ آسماني موسيقي هن کي پنهنجي ذهن ۾ هر وقت رکڻ سان
هو يوگ ۽ ناٿن جي طريقن کي ڇڏي ڏئي ٿو ۽ انهن کي پار ڪري ٿو؛ روحاني طور تي، ۽ آخري حد تائين پهچي، تمام خوشي ۽ امن حاصل ڪري ٿو.
هن جي اعليٰ روحاني حالت ۽ دشم جي دڙي ۾ پنهنجي شعوري آگاهي جي ڪري، هو دنياوي شين کان لاتعلق ٿي وڃي ٿو ۽ نعمت جي حالت ۾ رهي ٿو. (31)