سچي گرو جي پناهه ۾ ايندڙ هڪ شاگرد جي اتحاد سان ۽ جڏهن هن جو ذهن خدائي ڪلام ۾ مشغول ٿي ويندو آهي، هو پنهنجي نفس کي اعلي روح سان متحد ڪرڻ ۾ ماهر ٿي ويندو آهي.
جيئن افسانوي مينهن جو ڦڙو (سواتي) موتي ۾ بدلجي وڃي ٿو جڏهن اهو اوسٽر جي خول تي پوي ٿو ۽ تمام گهڻو قيمتي ٿي وڃي ٿو، اهڙي طرح هڪ ماڻهو تڏهن ٿيندو جڏهن هن جي دل رب جي امرت جهڙو نام سان ڀريل هجي. سُپريم سان گڏ، هو به ان جهڙو ٿي وڃي ٿو. جهڙو
جيئن هڪ تيل جو ڏيئو ٻئي کي روشن ڪري ٿو، تيئن سچو گرو (گرسيخ) سچو گرو سان ملڻ سان سندس روشنيءَ جو مجسمو بڻجي وڃي ٿو ۽ هيرن ۾ هيرن وانگر چمڪي ٿو. تڏهن هو پنهنجو پاڻ کي سمجهي ٿو.
صندل جي وڻ جي چوڌاري سڀ ٻوٽي خوشبودار ٿي ويندي آهي. اهڙي طرح چئن ئي ذاتن جا ماڻهو سچي گروءَ سان ملڻ کان پوءِ اعليٰ ذات جا ٿي ويندا آهن. (225)