യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ അഭയസ്ഥാനത്ത് വരുന്ന ഒരു ശിഷ്യൻ്റെ ഐക്യത്തോടെ അവൻ്റെ മനസ്സ് ദൈവിക വചനത്തിൽ മുഴുകിയിരിക്കുമ്പോൾ, അവൻ തൻ്റെ ആത്മാവിനെ പരമാത്മാവുമായി ഏകീകരിക്കുന്നതിൽ സമർത്ഥനാകുന്നു.
പുരാണത്തിലെ മഴത്തുള്ളി (സ്വാതി) മുത്തുച്ചിപ്പി ഷെല്ലിൽ വീഴുമ്പോൾ അത് ഒരു മുത്തായി മാറുകയും അത്യധികം മൂല്യമുള്ളതായി മാറുകയും ചെയ്യുന്നതുപോലെ, ഒരു വ്യക്തിയുടെ ഹൃദയം ഭഗവാൻ്റെ അമൃതം പോലെയുള്ള നാമം കൊണ്ട് നിറയുമ്പോൾ അത് മാറും. പരമാത്മാവിനോട് ഐക്യപ്പെടുമ്പോൾ അവനും അവനെപ്പോലെയാകുന്നു. ഇഷ്ടപ്പെടുക
ഒരു എണ്ണ വിളക്ക് മറ്റൊന്നിനെ പ്രകാശിപ്പിക്കുന്നതുപോലെ, യഥാർത്ഥ ഗുരുവുമായുള്ള ഒരു യഥാർത്ഥ ഭക്തൻ (ഗുർസിഖ്) അവൻ്റെ പ്രകാശത്തിൻ്റെ മൂർത്തീഭാവമായി മാറുകയും വജ്രത്തിൽ ഒരു വജ്രം പോലെ തിളങ്ങുകയും ചെയ്യുന്നു. അപ്പോൾ അവൻ സ്വയം കണക്കാക്കുന്നു.
ചന്ദനമരത്തിന് ചുറ്റുമുള്ള എല്ലാ സസ്യജാലങ്ങളും സുഗന്ധമായി മാറുന്നു. അതുപോലെ, നാല് ജാതികളിലെയും ആളുകൾ യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ കണ്ടുമുട്ടിയതിന് ശേഷം ഉയർന്ന ജാതിക്കാരായി മാറുന്നു. (225)