നാം സിമ്രാനിൽ മുഴുകുന്നതിലൂടെ ഗുരുബോധമുള്ള ഒരു വ്യക്തി തൻ്റെ സ്വത്വത്തിൽ നിന്നും അഹംഭാവത്തിൽ നിന്നും മുക്തനാകുന്നു. അവൻ ലൗകിക ബന്ധനങ്ങളിൽ നിന്ന് മോചിതനായി, ജീവദായകനായ ഭഗവാനുമായി അടുത്ത ബന്ധം വളർത്തിയെടുക്കുന്നു.
നാം സിമ്രാൻ്റെ ഗുണത്താൽ അവൻ്റെ എല്ലാ അഭിപ്രായവ്യത്യാസങ്ങളും സംശയങ്ങളും സംശയങ്ങളും നശിപ്പിക്കപ്പെടുന്നു. അവൻ എപ്പോഴും അവൻ്റെ ഹൃദയത്തിൽ അവൻ്റെ ഓർമ്മ ആസ്വദിക്കുന്നു.
ഗുരുസ്ഥാനീയനായ ഒരു വ്യക്തിക്ക്, മായയുടെ വ്യാപനം ദൈവത്തെപ്പോലെയാണ്, അത് ഉപയോഗിച്ച് അവൻ തന്നെ ദൃശ്യമാകുന്നു. ദൈവികമായ അറിവിൻ്റെ പിൻബലത്താൽ അവൻ അങ്ങനെ ഭഗവാനെ തിരിച്ചറിയുന്നു.
ദൈവികമായ അറിവിനെക്കുറിച്ച് അദ്ദേഹത്തിന് ബോധമുള്ളതിനാൽ, അദ്ദേഹം 'ദൈവത്തിൻ്റെ സാവൻ്റുകളുടെ' (ബ്രംഗ്യാനി) കുടുംബത്തിൽ പെട്ടവനാണെന്ന് അറിയപ്പെടുന്നു. അവൻ തൻറെ സ്വന്തം പ്രകാശത്തെ കർത്താവിൻറെ നിത്യമായ പ്രകാശവുമായി സംയോജിപ്പിക്കുകയും തൻറെ സ്വയവും പ്രപഞ്ചവും നെയ്തെടുത്തതുപോലെ പരസ്പരം ഇഴചേർന്നതാണെന്ന് മനസ്സിലാക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.