ഭക്തനായ ഒരു സിഖ് തൻ്റെ നാമം ധ്യാനിക്കുന്നതിലൂടെ ലഭിക്കുന്ന സംതൃപ്തി വളരെ നിഗൂഢമാണ്, അവൻ (ഗുർസിഖ്) മറ്റെല്ലാ ലൗകിക സുഖങ്ങളും മറക്കുന്നു.
ആദ്ധ്യാത്മികമായ ശാന്തിയുടെ പരിമളത്താൽ, ഗുരുബോധമുള്ള മനുഷ്യൻ മറ്റെല്ലാ ലൗകിക ആസ്വാദനങ്ങളും മറന്ന് ആനന്ദത്തിൽ കഴിയുന്നു.
യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ ബോധപൂർവമായ സാന്നിദ്ധ്യത്തിൽ ജീവിക്കുന്നവർ നിത്യാനന്ദത്തിൻ്റെ അവസ്ഥയിലാണ് ജീവിക്കുന്നത്. നശിക്കുന്ന ലോകത്തിൻ്റെ നശ്വരമായ ആനന്ദങ്ങൾ അവരെ വശീകരിക്കുകയും ആകർഷിക്കുകയും ചെയ്യുന്നില്ല
ആത്മീയമായി ഉയർന്ന ആത്മാക്കളുടെ കൂട്ടത്തിൽ, കർത്താവുമായി ഐക്യപ്പെടുന്നതിൻ്റെ ആനന്ദത്തിൻ്റെ അവസ്ഥ കാണുമ്പോൾ, അവർ ലോകത്തിലെ എല്ലാ ജ്ഞാനത്തെയും ആകർഷണങ്ങളെയും വിലകെട്ടതായി കണക്കാക്കുന്നു. (19)