ഒരു നിശാശലഭത്തെപ്പോലെ, യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ ഉജ്ജ്വലമായ കാഴ്ചയിൽ ഞാൻ സ്വയം ത്യാഗം ചെയ്യുന്നില്ല, ഒരു മാനിൻ്റെ പതിവ് പോലെ യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ വാക്കുകളുടെ സംഗീതം ഉൾക്കൊള്ളുന്ന രീതി എനിക്കറിയില്ല;
താമരപ്പൂവിൻ്റെ അമൃതിൻ്റെ പേരിൽ ഭ്രാന്തുപിടിച്ച തേനീച്ചയെപ്പോലെ, പുഷ്പം അടയുമ്പോൾ ജീവൻ നഷ്ടപ്പെടുന്നു, പക്ഷേ എൻ്റെ സദ്ഗുരുവിൻ്റെ പാദങ്ങൾ പോലെയുള്ള താമരയിൽ ഞാൻ എന്നെത്തന്നെ ബലിയർപ്പിച്ചിട്ടില്ല, എൻ്റെ സദ്ഗുരുവിൻ്റെ വേർപാടിൻ്റെ വേദന ഒരു മത്സ്യത്തെപ്പോലെ അറിഞ്ഞിട്ടില്ല. വെള്ളം;
താഴ്ന്ന ജീവിവർഗങ്ങൾ ഒരു പുണ്യത്തിൽ മാത്രം അധിഷ്ഠിതമായ അവരുടെ സ്നേഹത്തിനായി മരിക്കുന്ന അവരുടെ ചുവടുകൾ പിന്നോട്ട് പോകുന്നില്ല. എന്നാൽ എൻ്റെ എല്ലാ ജ്ഞാനത്തോടും കൂടി ഈ ജീവികളെപ്പോലെ ഒരു സ്വഭാവവും ഞാൻ വഹിക്കുന്നില്ല, എൻ്റെ യഥാർത്ഥ ഗുരു സൃഷ്ടികൾക്ക് ഞാൻ എന്നെത്തന്നെ ബലിയർപ്പിക്കുന്നില്ല;
സദ്ഗുരു ശാന്തിയുടെയും ശാന്തിയുടെയും സമുദ്രമാണ്, പക്ഷേ ഞാൻ ഒരു കല്ല് പോലെയാണ് (യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ ഏതെങ്കിലും പ്രമാണങ്ങളാൽ സ്വാധീനിക്കപ്പെടാത്തവൻ) അവൻ്റെ സമീപത്ത് താമസിച്ചിട്ടും. നരകത്തിൻ്റെ ദൂതനെപ്പോലെയുള്ള ഒരു പാപിയുടെ പേര് കേൾക്കുമ്പോൾ എനിക്ക് ലജ്ജ തോന്നും. (23)