ഒരു മീനിന് വെള്ളത്തോടുള്ള ആസക്തി ഒരിക്കലും കുറയാത്തതുപോലെ, എണ്ണ വിളക്കിൻ്റെ ജ്വാലയോടുള്ള പുഴുവിൻ്റെ സ്നേഹം ഒരിക്കലും കുറയുന്നില്ല.
ഒരു കറുത്ത തേനീച്ച പൂക്കളുടെ സുഗന്ധം ആസ്വദിച്ച് ഒരിക്കലും തൃപ്തനാകാത്തതുപോലെ, ആകാശത്ത് പറക്കാനുള്ള പക്ഷിയുടെ ആഗ്രഹം ഒരിക്കലും കുറയുന്നില്ല.
ശേഖരിക്കപ്പെട്ട മേഘങ്ങളുടെ ഇടിമുഴക്കം കേൾക്കുന്നത് മയിലിൻ്റെയും മഴപ്പക്ഷിയുടെയും ഹൃദയത്തെ സന്തോഷിപ്പിക്കുന്നതുപോലെ, ചന്ദ ഹെർഹയുടെ മധുരസംഗീതം കേൾക്കാനുള്ള ഒരു മാനിൻ്റെ സ്നേഹം കുറയുന്നില്ല.
അതുപോലെയാണ് ഗുരുബോധമുള്ള ഒരു സന്യാസി, തൻ്റെ പ്രിയപ്പെട്ട യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനോട് അമൃത് അമൃത് തേടുന്നവൻ്റെ സ്നേഹം. തൻ്റെ ശരീരത്തിലെ ഓരോ അവയവങ്ങളിലും തുളഞ്ഞുകയറുകയും അതിവേഗം ഒഴുകുകയും ചെയ്യുന്ന തൻ്റെ ഗുരുവിനോടുള്ള സ്നേഹത്തിൻ്റെ വാഞ്ഛ ഒരിക്കലും കുറയുന്നില്ല. (424)