സദ്ഗുരു, സർവ്വശക്തനായ ദൈവത്തിൻ്റെ ആവിർഭാവം, മുല്ലപ്പൂവള്ളിയെപ്പോലെയാണ്, അതിൽ അവൻ തന്നെ വേരും, അവൻ്റെ എല്ലാ ഭക്തരും ഭക്തരും അതിൻ്റെ ഇലകളും ശാഖകളുമാണ്.
തൻ്റെ ഭക്തരുടെ (ഭായ് ലെഹ്ന ജി, ബാബ അമർ ദാസ് ജി മുതലായവ) സേവനങ്ങളിൽ സന്തുഷ്ടനായ സദ്ഗുരു ആ ഭക്തരെ തൻ്റെ കൃപയാൽ പരിണമിക്കുകയും അവരെ സുഗന്ധം പരത്തുന്ന പുഷ്പങ്ങളാക്കുകയും അവയിൽ അവതരിച്ച് ലോകത്തെ മോചിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
പൂക്കളുടെ പരിമളവുമായി ചേരുമ്പോൾ എള്ള് അതിൻ്റെ അസ്തിത്വം നഷ്ടപ്പെട്ട് ഗന്ധമായി മാറുന്നതുപോലെ, ഭക്തരും ധ്യാനത്തിലൂടെ ഭഗവാനെ നഷ്ടപ്പെടുത്തുകയും ലോകത്തിൽ ദിവ്യസുഗന്ധം പരത്തുകയും ചെയ്യുന്നു.
പാപികളെ വിശുദ്ധരാക്കി മാറ്റുന്ന ഒരു പാരമ്പര്യം സിഖ് മതത്തിനുണ്ട്. ഈ പാതയിൽ, ഇത് വളരെ നീതിപൂർവകമായ ദൗത്യവും മറ്റുള്ളവരോടുള്ള സേവനവുമാണ്. ഭൗതികലോകത്തിൽ മുഴുകിയിരിക്കുന്നവർ ദൈവസ്നേഹികളും ദൈവഭക്തരുമായി പരിവർത്തനം ചെയ്യപ്പെടുന്നു. അവർ മായയിൽ നിന്ന് വേർപെട്ടിരിക്കുന്നു (മാം