സദ്ഗുരു ജിയുടെ ഒരു യഥാർത്ഥ ദാസനായി മാറുന്നതിലൂടെ, യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ വിശുദ്ധ പാദങ്ങളിലെ ധൂളികളുടെ സുഗന്ധം ഇഷ്ടപ്പെട്ട്, നിരന്തരമായ ധ്യാനത്തിൽ, ഒരു സിഖ് ആത്മീയ സമാധാനത്തിൽ സ്വയം വ്യാപിക്കുന്നു.
ഗുരുബോധമുള്ള വ്യക്തിയെ ഒരിക്കലും മോഹങ്ങളുടെയും പ്രതീക്ഷകളുടെയും ഭയപ്പെടുത്തുന്ന ലൗകിക തരംഗങ്ങളാൽ ബാധിക്കപ്പെടുന്നില്ല. അവൻ എല്ലാ ദ്വൈതങ്ങളെയും നശിപ്പിച്ച് ഭഗവാൻ്റെ അഭയം പ്രാപിച്ചതായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു.
അവൻ തിന്മകളിൽ നിന്ന് തൻ്റെ കണ്ണുകളെ അകറ്റി നിർത്തുന്നു, അപകീർത്തികൾക്കും സ്തുതികൾക്കും ചെവികൾ അടച്ചിരിക്കുന്നു. നാം സിമ്രാനിൽ എപ്പോഴെങ്കിലും മുഴുകിയിരിക്കുന്ന അവൻ, തൻ്റെ മനസ്സിൽ ഭഗവാൻ്റെ സ്വർഗ്ഗീയ വിശ്വാസം ഉൾക്കൊള്ളുന്നു.
വിമോചിതനായ ഗുരുബോധമുള്ള സിഖ് തൻ്റെ എല്ലാ അഹങ്കാരവും ഉപേക്ഷിച്ച് ലോകത്തിൻ്റെ സ്രഷ്ടാവും അതിലെ എല്ലാ ജീവജാലങ്ങളുടെയും ഉറവിടവുമായ അനന്തമായ ഭഗവാൻ്റെ ഭക്തനായിത്തീരുന്നു. (92)