ദർശനം വിശുദ്ധരുടെ സഭയിൽ അധിഷ്ഠിതമായിരിക്കുമ്പോൾ, ഒരുവൻ്റെ ബോധം കർത്താവുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. അതേ ദർശനം സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള ആളുകളുടെ കൂട്ടത്തിൽ ദുർവൃത്തികളായി മാറുന്നു.
പവിത്രമായ കൂട്ടായ്മയിൽ ഒരുവൻ ഭഗവാനെ സാക്ഷാത്കരിക്കുന്നത് യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ വാക്കുകളുടെയും ബോധത്തിൻ്റെയും സംയോജനത്തിലൂടെയാണ്. എന്നാൽ അതേ ബോധം ദുഷ്പേരുള്ളവരുടെ കൂട്ടത്തിൽ അഹങ്കാരത്തിനും ഭിന്നതയ്ക്കും കാരണമാകുന്നു.
ഗുരുബോധമുള്ള വ്യക്തികളുടെ കൂട്ടായ്മയാൽ ജീവിതത്തിലും ഭക്ഷണത്തിലും ലാളിത്യം പരമമായ അനുഗ്രഹമായി മാറുന്നു. എന്നാൽ ദുഷ്പ്രശസ്തരും സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ളവരുമായ ആളുകളുടെ കൂട്ടത്തിൽ (മാംസം മുതലായവ) കഴിക്കുന്നത് വേദനാജനകവും വിഷമകരവുമാണ്.
അധമമായ ജ്ഞാനം നിമിത്തം സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ളവരുടെ കൂട്ടുകെട്ട് ആവർത്തിച്ച് ജനനമരണത്തിന് കാരണമാകുന്നു. നേരെമറിച്ച്, ഗുരുവിൻ്റെ ജ്ഞാനം സ്വീകരിക്കുന്നതും വിശുദ്ധ വ്യക്തികളുമായി സഹവസിക്കുന്നതും വിമോചനത്തിന് കാരണമാകുന്നു. (175)