ഗുരുവിൻ്റെ ശിഷ്യദാസൻ ശാരീരികമോ മാനസികമോ മാനസികമോ ആയ രോഗങ്ങളാൽ ബുദ്ധിമുട്ടുന്ന എല്ലാവരെയും യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെപ്പോലെ വൈദ്യൻ്റെ അടുത്തേക്ക് കൊണ്ടുവരുന്നു.
യഥാർത്ഥ ഗുരു അവരുടെ മേൽ കൃപയുടെ ഒരു ദൃഷ്ടി വീശിക്കൊണ്ട് അവരുടെ പുനർജന്മ ചക്രം ഇല്ലാതാക്കുന്നു. അവൻ അവരെ മരണത്തിൻ്റെ എല്ലാ മനോവിഭ്രാന്തിയിൽ നിന്നും മോചിപ്പിക്കുകയും അങ്ങനെ അവർ നിർഭയാവസ്ഥ കൈവരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
തൻ്റെ സങ്കേതത്തിൽ വരുന്നവർക്കെല്ലാം താങ്ങും തണലുമായി അവരെ ധ്യാനാഭ്യാസങ്ങളാൽ പ്രതിഷ്ഠിച്ചും ദിവ്യജ്ഞാനം പകർന്നും നാമത്തിൻ്റെ ഔഷധങ്ങളും സംയമനവും നൽകുന്നു.
അങ്ങനെ രോഗികൾ കപടമായ സുഖാനുഭവങ്ങൾക്കായി അലഞ്ഞുതിരിയുന്ന മനസ്സിനെ നിയന്ത്രിക്കുന്ന ആചാരങ്ങളുടെയും അനുഷ്ഠാനങ്ങളുടെയും ശൃംഖല ഇല്ലാതാക്കുന്നു. പിന്നീട് അവർ സ്ഥിരതയിൽ തുടരുകയും സന്തുലിതാവസ്ഥ കൈവരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. (78)