ഇരുളടഞ്ഞ രാത്രികളിൽ പാമ്പ് അതിൻ്റെ രത്നങ്ങൾ പുറത്തെടുത്ത് കളിക്കുകയും പിന്നീട് ആരോടും കാണിക്കാതിരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
സദ്ഗുണസമ്പന്നയായ ഒരു ഭാര്യ രാത്രിയിൽ തൻ്റെ ഭർത്താവിൻ്റെ സഹവാസത്തിൻ്റെ സുഖം ആസ്വദിക്കുകയും പകൽ പൊട്ടിപ്പുറപ്പെടുമ്പോൾ സ്വയം വീണ്ടും വസ്ത്രം ധരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നതുപോലെ.
പെട്ടിപോലെയുള്ള താമരപ്പൂവിൽ അടഞ്ഞുകിടക്കുന്ന ഒരു ബംബിൾ തേനീച്ച മധുരമുള്ള അമൃതം നുകരുന്നതുപോലെ, പുലർച്ചെ പൂവ് വീണ്ടും വിരിയുമ്പോൾ തന്നെ അതുമായുള്ള ബന്ധമൊന്നും അംഗീകരിക്കാതെ പറന്നുപോകുന്നു.
അതുപോലെ, യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ അനുസരണയുള്ള ഒരു ശിഷ്യൻ ഭഗവാൻ്റെ നാമത്തിൻ്റെ ധ്യാനത്തിൽ സ്വയം മുഴുകുകയും നാമം പോലെ അമൃതം ആസ്വദിച്ച് സംതൃപ്തിയും ആനന്ദവും അനുഭവിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. (എന്നാൽ അമൃത് നാഴികയിലെ തൻ്റെ ആനന്ദകരമായ അവസ്ഥ അദ്ദേഹം ആരോടും പറയുന്നില്ല). (568)