ഒരു യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ അഭയകേന്ദ്രത്തിൽ, സമർപ്പിതനായ ഒരു സിഖ് ഉയർന്ന ആത്മീയ തലത്തിൽ വസിക്കുന്നു. അവൻ്റെ എല്ലാ പ്രതീക്ഷകളും ആഗ്രഹങ്ങളും അപ്രത്യക്ഷമാകുന്നു, അവൻ്റെ മനസ്സ് പതറുന്നില്ല.
യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ ദർശനത്താൽ, അർപ്പണബോധമുള്ള ഒരു സിഖ് മറ്റാരുമായും പ്രേക്ഷകരെ തേടുന്നില്ല. മറ്റെല്ലാ സ്മരണകളിൽ നിന്നും അവൻ സ്വയം ഒഴിഞ്ഞുമാറുന്നു.
ദൈവിക വചനത്തിൽ (ഗുരുവിൻ്റെ) മനസ്സിനെ മുഴുകുന്നതിലൂടെ, അവൻ മറ്റെല്ലാ ചിന്തകളിൽ നിന്നും ശൂന്യനായിത്തീരുന്നു. (മറ്റെല്ലാ വ്യർത്ഥമായ സംസാരങ്ങളും അവൻ ഉപേക്ഷിക്കുന്നു). അങ്ങനെ അവൻ്റെ നാഥനോടുള്ള സ്നേഹം വിവരണത്തിന് അതീതമാണ്.
യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ ഒരു നിമിഷനേരത്തെ ഒരു നോട്ടത്തിലൂടെ, അവൻ്റെ നാമത്തിൻ്റെ അമൂല്യമായ സമ്പത്ത് ഒരാൾക്ക് ലഭിക്കും. അത്തരമൊരു വ്യക്തിയുടെ അവസ്ഥ അതിശയകരവും കാഴ്ചക്കാരനെ അത്ഭുതപ്പെടുത്തുന്നതുമാണ്. (105)